Azc-dokter Frank Meijer neemt afscheid: "Wie bang is voor een azc moet hier maar eens komen"

Het was tijd voor pensioen na een avontuurlijke, medische carrière. Meijer begon als arts op een andere bijzondere plek, in Afrika: Tanzania en Zimbabwe. Om een beetje kennis te maken met het systeem daar, werkte Meijer eerst een tijdje in het ziekenhuis in de Zimbabwaanse hoofdstad Harare. Daar deden ze bijvoorbeeld 2.400 bevallingen per maand.

Hij werkte daar uiteindelijk zes jaar in een ziekenhuis als enige dokter, toen het land na een lange vrijheidsstrijd in een opbouwfase zat.

Hij zag daar zo'n 350 patiënten per dag. "En hun familie kwam dan ook mee. Die stookten houtvuurtjes op het buitenterrein om er eten op te koken." Dat hij zich nu zo thuis voelt op het azc heeft niet eens zoveel te maken met zijn ervaring in Afrika. "Er zit wel wat avontuur in mij, maar niet puur het Albert Schweitzer-gevoel."

Meijer ziet dat sommige mensen nog weleens bang zijn voor een asielzoekerscentrum. "Ik snap dat, want onbekend maakt onbemind. Toch raad ik ze aan om hier gewoon eens langs te komen. Het is een fijne gemeenschap met een grote variëteit aan kleuren en culturen."

Zijn situatie in het azc was niet te vergelijken met werken in een gewone praktijk. Ziektes die in Nederland al lang niet meer voorkomen, komen soms wel in de opvangcentra voor.

Ook had Meijer veel meer te maken met trauma's dan anders: "Laatst nog iemand van wie het ouderlijk huis was gebombardeerd waardoor hij in één klap een groot deel van zijn familie verloor. Dat kun je je eigenlijk niet voorstellen."

Als cadeau voor bij zijn afscheid heeft arts Meijer een bijzondere wens. Hij wil graag dat er een werkgroep komt, die zich inzet om een pad te realiseren vanaf het huidige azc naar het Slotermeer.

"Als het centrum hier straks niet meer is, kan het een soort herinneringspad worden. Vanwege het azc zelf, maar ook vanwege een groter doel. Als je daar loopt kun je beter filosoferen en je proberen voor te stellen hoe het is, als je je land moet ontvluchten."

Achter het idee voor dit bijzondere cadeau zit ook nog een stuk frustratie. Meijer kan zich er echt over opwinden dat je uit Balk bijna niet meer bij het meer kunt komen omdat verschillende luxe bungalowparken overal grote slagbomen voor hebben gezet.

Soms zelfs op plekken, waar je langs moet om bij een openbaar wandelpad te komen. "Schandalig!", roept hij nog eens strijdbaar.