Henk Kroes is bezorgd over het ijs, maar nog meer over het klimaat

Het doet Kroes pijn. In FryslânDOK IISFRIJ van Wendy Kennedy spreekt hij zich voor het eerst vrij uit over het klimaat. Want daar maakt hij zich grote zorgen over. En niet alleen vanwege het ijs en de Elfstedentocht. Kroes voelt zich erg verbonden met de natuur.

De laatste jaren zijn de gevolgen van het veranderende klimaat wereldwijd te zien. Als voorbeeld noemt hij de vluchtelingen die op op de vlucht zijn, omdat hun eigen woonplaats niet meer bewoonbaar is.

En dan kijkt hij ook naar ons als bewoners van een land dat het goed heeft. "Ons kleine stukje aarde zullen we ook moeten gunnen aan anderen."

Kroes ziet dat de verhalen over de Elfstedentocht, die hij graag vertelt, voor de kinderen geschiedenis zijn. Hij wil ook vertellen waarom ze geschiedenis zijn: klimaatverandering. Dat fenomeen kijkt ons recht in het gezicht, zo zegt Kroes.

En daarom moeten kinderen er ook bij betrokken worden. "Want de nieuwe generatie zal de leiding moeten nemen om hier iets aan te doen. Voor henzelf en voor hun kinderen."

Daarbij heeft hij begrip voor de beschuldigende vinger van de jeugd, die naar de generatie van Kroes wijst: jullie hebben ons deze problemen nagelaten.

Hoe pakken we dit nu aan? Kroes vindt dat een zeer boeiende vraag. "Zijn we in staat om klimaatverandering beheersbaar te maken?"

Vaak, zegt Kroes, zijn we zo met de kleine problemen bezig dat we het grote verhaal vergeten. Bijvoorbeeld het probleem van de stikstof, dat alle aandacht opeist, terwijl de problemen veel groter zijn.

Kroes voelt dat hij zelf ook verantwoordelijk is. Hij vraagt zich af wat hij kan doen om het grotere geheel te beïnvloeden.

Hij denkt niet dat 'de tocht' ooit nog komt. Al zou hij het "heel graag nogmaals een keer willen meemaken".