"Mijn vader heeft de mooiste dood gekregen die er is"

Zoon Taeke van der Meulen weet het nog goed. Het waaide die dag hard bij Stavoren. "Er stond een dikke bries. Mijn vader zei nog, hij ligt prachtig op het roer. Ik kan alles met het skûtsje vandaag. En twee tellen later was hij weg." Ook zoon Ype weet nog hoe het gebeurde. "De vraag was of er wel of niet gezeild kon worden. Ik had het idee dat mijn vader de hoop had dat het niet door kon gaan, terwijl wij een skûtsje hadden dat de omstandigheden altijd wel kon hebben. Maar mijn vader had het aan het hart, al jaren."

Op dat moment doet Van der Meulen op zijn eigen skûtsje mee voor Woudsend. Dat is de plaats waar voor gezeild wordt. Toch heeft de grote W in het zeil een andere betekenis. "De mensen denken dat het de W van Woudsend of Wymbritseradeel is. Ik laat dat maar zo, maar het is de W van Willemke, mijn vrouw", zo zegt hij daarover. Na zijn dood komen zijn komen zijn drie zonen aan het helmhout, elk voor een periode van 13 jaar.

Terug naar die fatale dag in 1973. Ype ziet hoe zijn broer Taeke achter hun vader in het water springt. Hij wordt door een ander bootje naar zijn vader gebracht. Hij blijft erbij, terwijl ze hem naar de kant brengen. Het mag helaas niet meer baten. De kleine druktemaker Klaas van der Meulen, zoals Ype hem typeert, laat het leven. Teake, die nog steeds emotioneel wordt als hij daar aan terugdenkt, vergeet het nooit weer, zo zegt hij. "Als je het aan mijn vader had gevraagd, dan had hij dit het liefst gehad. Voor ons was het natuurlijk erg, maar mijn vader heeft de mooiste dood gekregen die er is."