Jongerenwerkers en jongeren in coronatijd

Voor cultureel werkers is digitale communicatie onmisbaar geworden in deze crisis. Waar ze voor het coronavirus hun doelgroep onder meer op straat, in het dorpshuis of de jeugdsoos troffen, nu gaan veel gesprekken via Facetime of apps. En dat vraagt een hele andere manier van werken en denken, zegt cultureel werker Redmar Severein. Hij hoort bij welzijnsorganisatie Kearn die in de hele gemeente Tytsjerksteradiel actief is.

Hij zegt dat er nu wel meer jongeren met eenzaamheid kampen. "Het is voor ons ook meer individueel werken nu. We zijn op zoek naar alternatieven zoals beeldbellen. We proberen op zoek te gaan naar de mensen waar je niets van hoort, om een hart onder de riem te steken. Van jongeren horen we dat ze het soms niet begrijpen, de maatregelen zijn soms ook nog wel wat onduidelijk voor jongeren."

Severein zegt dat alle maatregelen voor sommige jongeren wel lastig zijn. "Jongerenwerkers zijn geen handhavers. Maar als we hele zorgelijke dingen horen, gaan we dat wel overleggen. Dat doen we meestal met jongeren zelf. Maar dat kan ook in overleg met de politie. De meeste jongeren gaan er goed mee om. Toch blijft het vallen en opstaan en gaat het hier en daar ook mis. Er staan netjes drie jongeren bij elkaar, en dan komen er vijf bij. Wat doe je dan? Wie is de eerste 'bangerik' die zegt: ik ga weg en spreek anderen aan?"

We missen het contact met onze vrienden en balen dat er geen evenementen zijn deze zomer, maar verder is het prima te doen. Dat zeggen de jongeren Schelte en Rianne over deze crisistijd. De een komt uit Hurdegaryp en de ander uit Jistrum en beide zitten ze op de middelbare school. Ze volgen alle ontwikkelingen op de voet en hebben best wel begrip voor alle maatregelen.

Rianne: "Ik heb het rijk alleen, ik ben met mijn moeder en om de week bij mijn vader. Dat gaat wel goed. Het heeft z'n voordelen en nadelen. Ik volg het nieuws wel. Ik ben er niet heel bang voor, maar mijn moeder valt wel onder de risicogroep. Dus ik moet er wel een beetje om denken. Maar het is ook gewoon accepteren. Wat ik niet leuk vind is dat ik niet met vrienden kan afspreken. Maar dat zal zich mettertijd wel weer oplossen."

Schelte: "Ik heb wel een paar broertjes thuis, maar het is ook wel weer gezellig. Het kwam eerst nog niet helemaal binnen, ik dacht wat is dit voor gedoe. Het is ook wel eens lastig om je altijd aan de regels te houden, er mislukt ook wel eens wat. Maar nu zie ik mijn vrienden ook wel online. In het echt soms ook nog wel eens, maar wel met genoeg afstand en niet met z'n allen bij elkaar."