Sjoerd Steegstra van Baldrs Draumar zoekt de verbinding: "Iedereen draagt dezelfde fakkel"

Zanger-muzikant Sjoerd Steegstra van de folkmetal-band Baldrs Draumar heeft deze week een cd uitgebracht met zijn andere band Sjoerd en sa. In coronatijd ontstond het idee om met drie of vier Friese artiesten een klein schijfje op te nemen. Gewoon, om iets samen te doen te hebben. Uiteindelijk werden het twaalf artiesten. Het schijfje is een album geworden dat vrijdag gepresenteerd is in De Lawei in Drachten.

Steegstra's band Baldrs Draumar kwam in november ook al met een nieuwe cd. 'Njord' gaat over het verhaal dat ongeveer duizend jaar geleden Friezen naar de Faeroëreilanden zijn getrokken. Er is weinig bekend over deze geschiedenis. "Wij hebben geprobeerd zoveel mogelijk vast te houden aan de feiten."

Een paar maanden geleden heeft de groep een kleine tour gedaan op de Faeroër. De filmopnames daarvan worden verwerkt tot een documentaire die deze zomer uitkomt.

Toen Sjoerd begin twintig was, ging het mis. Er werd een vorm van schizofrenie bij hem geconstateerd en hij moest een jaar in een kliniek wonen. Op papier was het een schizo-affectieve stoornis, maar dat zegt hem weinig. "Ik denk wel dat ik een bepaalde kwestbaarheid of gevoeligheid heb. Als ik dat merk, moet ik mijn leven er tijdelijk op aanpassen."

Daar is hij nu zo goed op ingespeeld dat het zijn leven niet meer ontregelt. Sterker nog, de zwarte periode heeft hij gebruikt voor iets positiefs. Hij is HBO-afgestudeerd ervaringsdeskundige in de zorg en werkt nu alweer tien jaar in de psychiatrie.

In die zwarste periode van zijn leven was Friese muziek een middel tegen negatief denken. Het voorkwam dat waandenkbeelden bezit van hem namen. Opmerkelijk is dat hij met een artiest als Piter Wilkens naar wie hij toen luisterde, nu heeft samengewerkt voor het album Ensa.

Sjoerd zit dus in twee bands: Baldrs Draumar en Sjoerd en sa. Ze zijn beide Friestalich, maar ook verschillend.

Met Baldr gaan ze naar het buitenland. Zo hebben ze gespeeld in Parijs, Ierland en België, en op de eerder genoemde Faeroëreilanden. Binnenkort gaan ze opnieuw naar Denemarken en Duitsland. Bij buitenlandse concerten vertellen ze de verhalen tussendoor in het Engels. "Met de verhalen willen wij mensen bewust maken van de geschiedenis van de Friezen."

Zijn teksten bij Sjoerd en sa gaan deels over wat hij zelf heeft meegemaakt. Ze gaan niet over geschiedenis zoals bij Baldrs Draumar, maar meer over het leven in het algemeen.

Sjoerd gelooft in de kracht van de verbinding. "Friestalig of niet, we komen allemaal uit een bepaalde bron, en taal en cultuur kunnen verbinden. Met andere culturen zijn er ook overeenkomsten. Als je die overlap pakt, kunnen ook niet-Friezen het voelen."

Dat heeft hij meegemaakt in Ierland. "Toen ik in een pub met muzikanten zong, merkte ik dat de toegankelijkheid er is, als je het wilt zien."

Steegstra vindt het belangrijk dat er op school meer lessen over de geschiedenis van de Friezen worden gegeven. De Friese geschiedenis moet toegankelijker worden, vindt hij.

"Veel mensen vinden het interessant. Ze weten alleen niet hoe ze er meer over te weten kunnen komen. Tegenwoordig wordt er wel aan gewerkt om de Friese geschiedenis een eerlijkere plek in de lesboeken te geven."

Hij constateert dat er soms wordt neergekeken op de geschiedenis van de Friezen. "Als je de hele Nederlandse geschiedenis bekijkt, dan is bijna het grootste deel gebouwd op Fryslân. Waarom zijn we zo bang dat te benoemen?"

In een maatschappij waar veel culturen bij elkaar komen, grijpen mensen terug op de eigen cultuur. Ze vragen zich af waar zij staan in het geheel. Dan kun je verbinding zoeken met gelijkgestemden, elk met zijn eigen talent, zoals bijvoorbeeld een muzikant, striptekenaar of schrijver. "Iedereen draagt dezelfde fakkel, ook al uit zich dat op een ander gebied."

Muziek en bands kunnen het Fries weer 'cool' maken, vindt Steegstra. Dat gebeurt tegenwoordig steeds meer. Een band als De Hûnekop helpt daarbij. Ook al is hun Fries anders dan dat van Baldrs Draumar, het is weer stoer om Fries te spreken.

Wat is Sjoerd nou? Muzikant of hulpverlener? Hij weet het niet. Misschien wel hoopverlener, zegt hij.

Werken met mensen die psychisch in de war zijn, is prachtig. Maar soms ook zwaar. En het houdt hem tegelijkertijd een spiegel voor hoe hij zelf is geweest. Maar juist hij kan voor deze mensen veel betekenen. Hij weet hoe het is om aan de andere kant van de streep te staan.

De gevoelens van de patiënten kent hij. In die zin werkt hij meer vanuit zijn hart dan vanuit het boekje. "Als je die gevoelens zelf hebt meegemaakt, is het gemakkelijker om erover te praten. Het gaat altijd om verbinding. Ik zou misschien best nog wel muziektherapeut willen worden."