Artistiek leider Sabine Pater wil Oerol meer op Terschelling laten wortelen

Een nieuw festivalhart, weer straattheater en minder expedities en voorstellingen. Het festival heeft een grens bereikt: 25 jaar gelden kwamen er nog zo'n 35.000 bezoekers, maar inmiddels zijn dat er meer dan 50.000 per jaar.

Het maakt dat het evenwicht tussen cultuur en natuur steeds kwetsbaarder wordt en dat merkt ook Oerol zelf. "Vorig jaar hadden we het gevoel dat het teveel was, ook al was het gelijk aan 2019", vertelt Sabine Pater.

"We moesten toen in verband met de ecologie zeven keer verplaatsen, er is weinig speelruimte." Daarom zijn er dit jaar minder voorstellingen en expedities, al spelen de kosten ook een rol. Het organiseren van een festival is veel duurder geworden.

"Dit jaar is voor ons een reality check, waar willen we naar toe?" Toch kan Oerol niet zonder Terschelling als decor, want dat maakt Oerol Oerol. "We maken andere keuzes. Zo worden er geen aggregaten meer gebruikt, op één na backstage." Ook die moet volgend jaar weg.

Rondom de voorstellingen is er een minder uitgebreide entourage, er is weer ruimte om de natuur te zien en te beleven. Eigenlijk is het weer iets meer terug naar de basis van Oerol.

Toch voelt de nieuwe artistiek leider haar nog niet beperkt door de kwetsbare natuur en strenger wordende regelgeving, "Gelukkig is het nog steeds een creatieve uitdaging. Het komt ook omdat de makers al heel veel met dit onderwerp bezig zijn. Bovendien liggen de onderwerpen hier voor het oprapen, hier speelt het."

Verder probeert ze met de programmering een breder publiek aan te trekken, iets waar Oerol al enige tijd me bezig is. Zoals met de voorstelling Remla van Redouan Ait Chitt en Denden Karadeniz en het Amsterdams Andalusisch Orkest. Het is een combinatie van breakdance en Noord-Afrikaanse muziek.

"Het is van makers die nog niet eerder werk hier hebben gedaan. We vinden het een mooie toevoeging op Oerol én ze hebben hun eigen bereik. Ze zijn bekend van dansprogramma's op tv."