Na een verwoestende woningbrand kan Ernst Langhout weer voorzichtig lachen

De zes bewoners wisten op 10 februari gelukkig te ontsnappen. De rest van wat zich in de woonboerderij bevond, viel die avond in Gauw ten prooi aan de vlammen. Een vreselijk drama voor eigenaar Ernst Langhout. Al zijn de meest donkere wolkpluimen inmiddels ook in zijn hoofd opgetrokken.

"Ik ben alle spullen kwijt waar ik van hield. Foto's van vijftig jaar oud, mijn teksten, opnames. Elke dag schiet het nog wel even door me heen", vertelt Langhout. "Maar steeds vaker kan ik denken, 'tja, dat is dan sa'. Je raakt nu eenmaal dingen kwijt in het leven."

De steun die hem ten deel viel, heeft hem goed gedaan. Om de financiële schade deels op te vangen, werd een crowdfunding op poten gezet en op 20 en 21 mei zijn er benefitoptredens in het Bolwerk in Sneek.

"Geweldig hoe mensen reageerden. Een hartverwarmende tsunami", zegt de zanger/muzikant, die te horen heeft gekregen dat de verzekering toch betaalt. "Gelukkig maar, want anders had ik er nu heel anders bij gezeten."

Langhout begon in 1973 zijn eerste bandje. Dat hij muzikant zou worden, leidde geen twijfel. "Tijdens mijn reis in Schotland hoorde ik voor het eerst The Dubliners. Het was voor mij meteen duidelijk: ik moest de muziek in."

Bij terugkomst kocht hij meteen een gitaar en zijn fanatisme groeide met de dag. "Ik maakte de havo af en heb daarna nog op verschillende scholen gezeten. Maar de interesse voor leren was toen echt weg."

"Ja, dat vonden mijn ouders jammer. Zij redeneerden: je kunt toch bijvoorbeeld leraar worden en daarnaast in een bandje spelen?" Maar dat was geen optie. "Ik wilde volledige ruimte maken om op te gaan in het muzikantenleven."

Met de band Visitor stapte hij op podia binnen en buiten de Friese grenzen. Van Simplon in Groningen tot Paradiso in Amsterdam: de liveoptredens volgden elkaar in rap tempo op.

Het werd de jonge Langhout duidelijk dat er meer is dan zijn vertrouwde Fryslân. Ook op muzikaal vlak keek hij graag over de schutting. "Het was hier toch vooral blues en rock. En er werd vooral nagedaan wat er uit Engeland en Amerika komt."

Hij overwoog daarom nog om naar Engeland te verhuizen. Maar liet die gedachte ook weer varen. "Ik hoor toch wel thuis in Fryslân. Bovendien: waar je ook heen gaat, je komt altijd weer dezelfde dingen tegen in het leven. Dan heeft het z'n voordelen om gewoon hier te blijven."

Er is inmiddels een aardige verzameling zangers die muziek van buitenlandse artiesten ombogen naar het Fries. Langhout was een van de eersten in die rij. Hij stortte zich op het oeuvre van Bob Dylan.

"Dat werd me cadeau gedaan. Ik werd gevraagd en kreeg carte blanche wat betreft de invulling." De keuze was daarom snel gemaakt. Langhout stemde in.

"Dylan heeft de popmuziek volwassen gemaakt. Samen met onder meer Leonard Cohen, Lou Reed en Patty Smith. Daarvoor hoorde je vooral zoete liefdesliedjes. Maar deze artiesten kwamen met teksten die in de literatuur passen."

De zanger merkte dat Friese vertalingen aanslaan. "Dan kwam ik bijvoorbeeld in de supermarkt, en sprak een oud vrouwtje met permanentkrullen me aan: 'mooi nummer is dat van jou, Rûzjend yn 'e wyn'. Dat het mijn nummer niet is, maakt weinig uit. Zo iemand kan op deze manier ook begrijpen wat Dylan zong. Mooi vind ik dat."

Ondanks het klimmen der jaren, treedt Langhout nog steeds op. Met plezier, al heeft hij verslaving die daar vroeger mee samenhing achtergelaten. "Ik hoef op zaterdagavond de kroeg niet meer op z'n kop te zetten. Maar de theatershows vind ik nog steeds erg leuk om te doen."

Al sinds zijn start tot nu kijkt hij vaak wat op tegen het optreden. "'Moet ik die mensen allemaal weer zien te vermaken', denk ik dan." Als hij eenmaal bezig is, verlaat die gedachte hem al snel. "Dan weet ik weer: ja, dit is het allermooiste dat er is."