Recensie Landscape with Figure: "Een imponerend slagveld tussen mens en natuur!"

De show begint overweldigend en hakt er meteen in. In het halfduister staat een woud van kartonnen kokers op het podium, dat door de dansers van het gezelschap voorzichtig, bijna liefdevol omarmd wordt. Om vervolgens uit de grond te worden gerukt, waarna een danse macabre volgt, waarbij de holle palen met kracht op de planken worden gestampt. Een dreigend ritme van doffe dreunen is het resultaat.

De bewegingen doen denken aan de Haka, de rituele bezwerende dans van de Maori. De kostuums van de dansers dragen hier ondubbelzinnig aan bij. Nu en dan lijkt het gezelschap op slagers uit een abattoir, dan weer zien we Japanse Samuraikrijgers op het slagveld, die er niet voor terugdeinzen om de buizen als geweren op de toeschouwers te richten. Pang!

De boodschap wordt nog duidelijker wanneer de kartonnen rollen in vloeiende bewegingen bij elkaar worden gebracht. Een skyline van hoge schoorstenen laat zien hoe we samen de natuur vernietigen. Maar wat mooi om te zien hoe de lichamen van de acht dansers vanuit een totale symbiose elkaar dan weer aantrekken, dan weer afstoten. Van klein naar groot en terug. Een vloeiende cadans van eb en vloed.

Alle lof voor de dansers, die overtuigend en bijna perfectionistisch hun lichaam beheersen. Nieuwe talenten ook. Want de eerste groep spelers van het gezelschap zocht het, tot spijt van Ivgi & Greben, na het succes van het eerste seizoen toch verderop. Logisch dat Greben hoopt dat deze groep nu langer in Leeuwarden wil blijven. En ook samen, zodat dit eerste professionele dansgezelschap van Friesland gestaag een solide basis kan vormen.

Het fundament waarop verder gebouwd kan worden aan de zo gewenste nationale en internationale uitstraling. De dansers lijken er klaar voor. Zeker met Björn Bakker en Matthea Lára Pederson, die in deze voorstelling niet alleen prominente rollen van de twee choreografen kregen toebedeeld, maar ook opeisten. Top!

Het eerste deel van de voorstelling deed me echter veel denken aan de theatervoorstelling Wasted Skin van Ivgi & Greben, zowel qua beweging als qua beeld. Even bedreigend en meedogenloos. Volgens de belofte van Greben zou dat in het tweede en derde deel van deze drie luiken totaal anders zijn.

Pessimisme en destructie zouden plaatsmaken voor optimisme en hoop op verbinding tussen mens en natuur. Altijd belicht vanuit een ander perspectief. De seizoenen voelbaar gemaakt in kleuren en licht. Waarbij de dansers veranderen van mens in dier, in organisme. In nieuwe harmonie met het landschap.

Die belofte wordt wat mij betreft niet helemaal waargemaakt. En de tweede helft van de avond is wat minder interessant dan het eerste deel. Aan de dansers zelf ligt het niet. Het gezelschap blijft in een dynamische vloeiende beweging. Met af en toe mooie solobijdragen. Wel valt op dat de choreografie van Igvi & Greben veel herhaling kent. En daardoor een beetje voorspelbaar wordt.

Hoe mooi ook verbeeld, het publiek verdient tijdens de voorstelling meer verrassende momenten. Nu kon het gezelschap de spanningsboog niet volledig vasthouden tot het einde en werd de voorstelling daardoor te wisselvallig. En dat is jammer. Helemaal als de beoogde kleurenpracht, zowel in de kostuums als in de kleurrijke vloerbedekking waarop de dans wordt uitgevoerd, ook nog eens flets afsteekt door de verlichting.

Maar dan het slot. Duisternis en licht strijden om de hoofdrol. De naakte mens in al zijn kwetsbaarheid op zoek naar een harmonieuze verbinding met de natuur. Het menselijke wezen op expressieve wijze in beeld gebracht. Met zowel verleiding als tederheid als met afwijzing en vijandigheid. Maar vooral met hoop op een betere toekomst. De mens in harmonie met de natuur!

Doel van de choreografen is naar eigen zeggen dat hun voorstelling als een emotioneel experiment de toeschouwer uiteindelijk aanzet tot nadenken. Wat dat betreft is Landschap with Figure een geslaagde voorstelling! En doet ons afvragen welke experimenten ons nog te wachten staan. Donderdag 23 maart nog te zien in De Lawei in Drachten en daarna door het land en de provincie.