Marrit Jellema maakt met 'Voor Altijd' monument voor haar overleden moeder

Op 'Voor Altijd' brengt Jellema (29) haar verhaal voor het voetlicht door middel van spoken word, gedragen door muziek van Jochem Knoef. Hier ging wel enige angst aan vooraf, vertelt Jellema. Want een heel album over de dood van haar moeder, is dat niet wat veel voor de luisteraars?

"Nadat mijn moeder overleed aan kanker, werd er voor mijn gevoel niet veel gevraagd naar hoe het met me ging. Daardoor leek het soms alsof er niks was gebeurd", zegt Jellema. "Ik vroeg me om die reden af of ik er eigenlijk wel over mocht vertellen, of er geen taboe op rust."

Na een masterclass van Dorothy Blokland verdampten de twijfels. Het besef dat het erom gaat wat zij wilde vertellen daalde eindelijk in. Ze koos haar weg, zij het een met de nodige hobbels. "Want ik was eerst nog bang om het naar buiten te brengen. 'Kan ik het niet beter in een dagboek schrijven? Waarom doe ik dit?' vroeg ik me soms huilend af."

"Maar na een tijd wist ik in welke vorm ik het moest gieten. En dat werd: niet mijn ellende een op een delen, maar het groter maken dan mijn eigen situatie. Zo maak je het universeel."

Jellema treedt op als spoken word-artiest. De teksten op 'Voor Altijd' draagt ze ook op die manier voor. De taal krijgt begeleiding van een muzikant, in de persoon van Jochem Knoef. En dat is nieuw. Toch wist Jellema meteen dat ze woord en muziek wilde vervlechten.

"Als ik op het podium sta, dan kan het prima zonder muziek. Want dan zie je mij. Als je alleen luistert, dan is het zonder juist wat kaal. Want muziek kan een wat diepere laag geven. Plus, het zorgt er ook voor dat het lastig is om de nummers een labeltje mee te geven, en dat vind ik eigenlijk ook wel tof."

Hier en daar zingt Jellema zelfs op het album. "Ja, dat ben ik niet gewend, en daar zijn ook wat zanglessen aan vooraf gegaan hoor, haha. Maar het is interessant om te kijken of dat iets is om vaker te gaan doen. Het was mede hierdoor in ieder geval een uitdagend creatief proces."

Taal speelde van kleins af aan een belangrijke rol in haar leven. In de kleuterklas was het al duidelijk. "Ik schreef brieven voor de juf, die zij vervolgens voorlas. Ook schreef ik op de basisschool verhaaltjes. En lezen. Dat deed ik heel veel", weet ze nog goed.

"Mijn doel was om de boekenkast van groep 4 uit te lezen. Omdat ik graag las, maar ook een beetje zodat ik dan groep 5 kon binnenstappen met de mededeling dat ik onze eigen kast had uitgespeeld, haha."

"Toen ik 16 was stuurde ik wel eens wat in voor een gedichtenwedstrijd. Maar twee jaar later begon ik me echt te ontwikkelen en kwam ik met mijn eerste dichtbundel." Jellema vertelt dat ze tot die tijd worstelde met een verslaving. Vanaf haar achttiende ging het roer om en trapte ze het gas in. "Ik trad veel op en werkte hard. Tien jaar lang. Dat nu alles wat op zijn plaats begint te vallen, voelt daarom als oogsten."

Het geeft Jellema een goed gevoel dat het album klaar is. Het zijn van zowel dochter als artiest, was lastig. "Soms stond er een sessie voor mijn stemgebruik op de planning, terwijl ik liever gewoon door een fotoboek wilde bladeren. Toch ben ik met dit album ook bezig geweest met het verlies. Het is goed dat ik dit gedaan heb. En dat het de wereld in is. Dat is fijn als artiest", zegt Jellema. "Maar als mens loop ik nog wel tegen het verlies aan. Daarom is het nu even tijd voor stilstand."