Dansschool nog steeds magneet voor Nynke van Duinen (75): "Het is mijn leven"

Toen Nynke van Duinen als twintigjarige voor het eerst de balletschool in Leeuwarden bezocht, was ze er niet meer weg te slaan. Na vele jaren te hebben geschaatst, liep ze Tessa Wijdeveld tegen het lijf, die net als Van Duinen balletdocente zou worden. Door haar raakte ze besmet met het dansvirus. Dat haar nooit mee zou verlaten.

"Tijdens de eerste balletles in Leeuwarden, wist ik meteen 'dit is het. Ik hoef niet verder te zoeken'. Ik bleef er komen en nam later ook lessen in Amsterdam", vertelt Van Duinen.

"Ik wilde namelijk mijn papieren halen om bevoegdheden te halen. Dat kon daar. Audities heb ik in Amsterdam niet gedaan. Daar was ik al wat te oud voor als twintiger. Bovendien had ik nooit de behoefte om in theatervoorstellingen te spelen."

De in Brantgum opgegroeide Van Duinen voelde zich nooit geroepen om in Amsterdam te gaan wonen. Ondanks haar liefde voor grotere steden. "Ik heb nu ook een Oekraïense moeder en dochter bij mij op les. Ik weet zeker dat als het weer kan, zij teruggaan naar hun land. Dat is hun thuis. Dat voel ik bij Fryslân ook. Hier liggen mijn roots", zegt Van Duinen, die zielsgelukkig zegt te zijn met de plek waar ze nu woont. "In het oudste deel van Leeuwarden, in een zijvleugel bij een park. Prachtig."

Van Duinen kwam als balletlerares terecht in poppodium Neushoorn in Leeuwarden. Hier onderwijst ze volwassenen, kinderen van 6 tot 11, en 'de losgeslagen jeugd', vanaf 12 jaar.

"Met de kinderen ben ik later begonnen. Dat is een vak apart. Je ben toch met hun lichamen bezig. Vaak kennen ze hun grenzen niet. Wat er met het lichaam van een volwassene gebeurt, maakt niks meer uit, zeg ik vaak voor de grap tegen die groep."

Van Duinen geeft aan dat er tijdens het lesgeven aan kinderen in de loop der jaren wel het een ander is veranderd. "Vroeger trok ik de meisjes wel eens aan hun knoetje als ze rechtop moesten zitten. Want houding is alles. Tegenwoordig moet je daarmee oppassen. Maar daar probeer ik me niet te veel van aan te trekken. Ik ben een amateur die het professioneel aanpakt. Iemand die streng kan zijn, maar ook lief is, en bij wie plezier het belangrijkste blijft."

Overigens moet iedereen die komt lessen bij Van Duinen zich hullen in zwarte kleding. "Dat zorgt bij mij voor een beter overzicht. Ik ben visueel ingesteld. Als iemand rood of blauw draagt, stoort mij dat."

Talent zegt Van Duinen meteen te herkennen. Volgens haar zit hem dat in de manier van bewegen, het doorzettingsvermogen en zelfs de manier van binnenkomen.

De balletlerares zegt het fijn te vinden om de leerlingen warm te maken voor het vak. "En richting te geven. Het is mooi om sommigen door te mogen verwijzen naar de Jeugd Dans Opleiding Fryslân. Daar kunnen ze zich verder ontwikkelen."

Het snelst gaat haar hart kloppen van straattheater. "Ik hou niet van dat nette, wat je op toneel ziet. Bovendien kun je bij straattheater er een prachtig verhaal omheen verzinnen", zegt ze. De volwassenen dragen hierbij altijd een masker. "Je ziet dan dat ze gekkere dingen durven te doen. Het zorgt voor veiligheid en vrijheid. En ondanks die maskers zie je ze stralen en zichzelf zijn."

Voor haar verdiensten als danslerares is er in Neushoorn een zaal naar haar genoemd. Danszaal 225 draagt is ingeruild voor Nynke van Duinen. Ook is de zaal voorzien van een plaquette.

"Ik heb er altijd van gedroomd om mijn eigen studio te hebben. En nu heb ik dat door middel van deze ruimte. Wat kan ik me nog meer wensen?", zegt Van Duinen, die van plan is nog flink wat jaren door te dansen in haar zaal. "Reken maar. Voor mij is het emotie, theater, een verhaal vertellen met het lichaam. Ja, dansen is mijn leven."