Documentaire 'Achter de zeilen' brengt het Ljouwerter Skûtsje in beeld

"Wij wilden een mooi archiefdocument hebben voor ons allen, voor later", vertelt Johan Haringsma, voorzitter van het skûtsje. "En op dit moment willen we aan iedereen laten zien wat het skûtsjesilen betekent."

Mensen zien de skûtsjes vaak maar twee weken per jaar, maar er komt volgens Haringsma veel meer bij te zien. "Het is niet alleen het zeilen in die veertien dagen, het is ook de voorbereiding van de bemanning. Ook alles eromheen, het bestuur en de vrijwilligers. Rondom die veertien dagen is er heel veel te doen."

De film moest daarom ook laten zien wat er het hele jaar door wordt gedaan aan voorbereidingen en onderhoud. Haringsma vindt dat goed gelukt. "Het is heel leuk om te zien wat er van januari tot januari allemaal gebeurt binnen een organisatie als het Ljouwerter Skûtsje."

Willem Zwaga heeft ook genoten van de documentaire. Hij is schipper op het skûtsje. "Gek om het zo terug te zien, maar wel hoe het is."

Volgens hem gaat het bij het Ljouwerter Skûtsje allemaal net wat anders. "De andere skûtsjes trainen soms twee keer per week, als ik dat aan de jongens hier vraag... Het zijn allemaal jonge jongens, beginnend in een onderneming of aan hun carrière. Die krijg ik geen twee keer per week aan boord. "

Het team is er echter niets minder om, want als er wordt getraind, dan is de inzet groot. "Het betekent wel dat als we trainen dat ze honderd procent naar mij luisteren, en dat het gaat zoals ik het zeg. Van deze jongens kan ik dat vragen en zij accepteren dat, dat werkt hartstikke goed."

Zwaga volgt daarmee de lijn van zijn vader. "Ik heb gewoon afgekeken hoe hij het doet en die heeft het weer van opa Rienk afgekeken. Wij zijn wel van de gezelligheid, wij zijn tijdens de wedstrijden heel serieus, daar omheen niet zo serieus. Ik denk dat dat wat anders is dan bij anderen."

Folkert Sappé is de maker van de film. Hij heeft het team een jaar lang gevolgd. "Dat was fantastisch, vol passie was het", vertelt de filmmaker. "Het gaat om het samen doen en er vol voor gaan."

Zwaga kan dat niet ontkennen. "Ik zit altijd met een glimlach achter het helmhout te sturen. Je hebt wel eens wat rustige momenten en dan kijk ik over die bemanning heen. Dan denk ik 'wat hebben we het mooi'."

En zoals Willem Zwaga bij zijn vader en vader weer bij zijn opa afkeek, zo hipt nu de volgende generatie alweer op het skûtsje om. "Nu is de jongste zoon van mij erbij. Daar ben ik heel trots op, dat je de volgende generatie enthousiast ziet worden. We moeten met zijn allen de skûtsjes toch wat in ere houden. Het moet niet vergaan."