Wolfje helpt kinderen te praten over echtscheidingen
Voor de tweede keer begint er dinsdag een praatgroep voor kinderen van gescheiden ouders. Vanuit therapeutisch gezinshuis Wolfert in Context in Drachten. Jochem zat met zijn zusje in de eerste praatgroep. Over de scheiding van zijn ouders praten met andere kinderen en Wolfje heeft hem goed gedaan.
Wolfje rent meteen naar Jochem toe als hij binnenstapt op de speelzolder van de jeugdzorgaanbieder. Net voor het interview springt hij bij Jochem op schoot en begint Jochem te glimlachen. Het maakt hem blij zegt hij.
Dat is wat de therapiehond, een labradoodle, doet. Legt groepsleider Jildau van den Berg uit. Contact maken met de kinderen, spanning wegnemen, en de hond brengt een hele fijne sfeer met zich mee.
Spiegelend gedrag
Collega Jorn Kuiper vult aan: Wolfje kan ook het gedrag van de kinderen spiegelen. Als iemand te druk is, rent ze bijvoorbeeld weg. Zo kan de hond de kinderen helpen. De bedoeling is om op meerdere plekken Wolfjesgroepen aan te bieden.
Het idee is gebaseerd op KIES, Kind In Echt Scheiding. Dan praten kinderen ook met elkaar over de scheiding, dat is dan op de eigen school.
Hûntsje helpt bern te praten oer de skieding
Schuld
Kinderen denken vaak dat ze de enigen zijn die zich zo voelen, zo weten de groepsleiders. Kinderen praten vaak niet met de eigen ouders over hun verdriet, pijn of gemis. Want ze zien dat papa of mama het al moeilijk genoeg heeft met het eigen verdriet.
Of ze willen loyaal zijn naar beide ouders toe. Hoe dan ook, een scheiding betekent een grote verandering. Van één naar twee huizen. Soms naar een andere school, contact verliezen met familie, een stiefouder met andere kinderen.
Jorn vertelt dat ze kinderen vooral willen meegeven dat zij geen schuld hebben aan de scheiding. Dat is wat kinderen vaak denken. Jildau zegt dat ze de kinderen ook stimuleren om er wel met papa en mama over te praten, en ook met naasten en vriendjes.
Voor altijd houden van
Het verhaal kunnen doen is voor veel kinderen vaak ook al genoeg. Je hoeft en kan ook niet altijd alles oplossen, vertelt Jorn. Maar dat de kinderen erkend worden in hun eigen pijn en verdriet helpt.
Jochem praat nu meer over de scheiding, vooral met zijn zusje. En, hoe moeilijk hij het ook blijft vinden, hij beseft nu één ding heel goed: "Je papa en mama blijven altijd van je houden."
Bij het afscheid geven Jochem en zijn zusje Wolfje nog een dikke knuffel. Voor hulpverleners Jildau en Jorn is Wolfje ook een fijne collega: ze is altijd blij als je op kantoor komt, zegt Jildau. En komt ook bij je als je een moeilijk gesprek hebt gehad, vertelt Jorn. Daar wordt Jorn dan ook weer rustig van.
