"Het is onverdraaglijk zwaar om zo ver weg te zijn van mijn familie"

"Deze keer wil ik vertellen hoe het dagelijks leven van mijn familie in Oekraïne er nu uit ziet.

In het begin van de oorlog sliep mijn broer Roman in het appartement van mijn ouders in Cherkassy, maar een paar weken geleden heeft hij besloten om terug te gaan naar zijn appartement in Kiev.

De situatie in Kiev werd een klein beetje rustiger en veiliger, maar er zijn nog steeds sirenes en onverwachte explosies van raketten of mijnen.

Het bedrijf waar Roman voor werkt is gespecialiseerd in energetische en elektrische verbindingen over heel Oekraïne. Daarom bleef het bedrijf doorwerken om aan de slag te gaan met een plan voor de wederopbouw van de steden in Oekraïne in de toekomst.

Het bedrijf van Roman is ook verbonden aan verschillende vrijwilligersorganisaties die geld verzamelen voor medische hulp voor kinderen en andere mensen die dit door de oorlog nodig hebben.

Mijn broer is ook van plan om te helpen bij één van die organisaties. Hij gaat bezig om de veiligheid van de stad te garanderen. Dit doen ze door mensen die de stad in komen of weggaan te controleren bij controleposten.

Daarnaast zal hij helpen met het controleren en distribueren van de hulp die de stad krijgt van de overheid.

Eerst dachten we dat hij misschien het leger in zou moeten, maar dat lijkt niet te gebeuren omdat hij geen ervaring heeft met geweren of schieten.

Toch maak ik me wel zorgen over hem, over het vrijwilligerswerk wat hij bij de controlepost wil doen. Ik weet dat ik hem toch niet van gedachten kan veranderen, dus als hij dit echt wil doen, dan moet hij dat doen.

Mijn opa en oma's zijn nog steeds in Cherkassy. Mijn ouders en ik proberen altijd veel contact met hen te hebben, zodat we weten dat alles goed met hen gaat.

In Cherkassy hebben ze het meeste sirenes dat afgaat van het hele land. Dit komt omdat de regio in het centrum van Oekraïne ligt en alle vliegtuigen en raketten over de stad komen.

Het is heel akelig als mijn oma vertelde dat ze explosies heeft gehoord bij een stad dichtbij en 's avonds de flitsen van de explosies kan zien.

Gelukkig is het overdag een stuk rustiger en zijn mijn opa en oma's bezig met planten en bloemen te kweken. Ik was dan ook heel opgelucht toen oma Olga mij een foto stuurde van bloemen die ze had gekweekt. Het betekent voor mij dat ze in ieder geval een klein beetje afleiding heeft.

Het is onverdraaglijk zwaar om zo ver weg te zijn van mijn familie, maar mijn ouders en ik houden ons voor dat dit tijdelijk is en dat wij hen snel weer kunnen zien en hele dagen met elkaar kunnen zijn en praten."