Oekraïense Dariia wordt 18: "Niet gedacht dat ik mijn verjaardag in Nederland zou vieren"

"Deze week wil ik over mijn verjaardag en over mijn Oekraïense vrienden vertellen.

Op zes mei heb ik mijn verjaardag gevierd. Ik ben achttien jaar geworden. Een paar maanden geleden kon ik me niet indenken dat ik mijn verjaardag in Nederland zou vieren. 's Ochtends heb ik gevideobeld met mijn broer, opa en oma's en met al mijn vrienden. Ik was heel blij om iedereen te zien en met ze te lachen. Ik heb mijn vrienden vooral erg gemist. Het voelde wel beter dat ik met ze kon bellen en ze kon zien.

Toen de oorlog begon, hadden mijn vrienden en ik kerstvakantie. We hebben veel tijd met elkaar doorgebracht en hadden plannen om ook onze zomervakantie met elkaar door te brengen. Nadat de oorlog begon, zijn die plannen stukgelopen en was onze eigen veiligheid het enige waar we nog aan konden denken.

Elke dag hadden we contact door met elkaar te chatten, zodat we kunnen horen of één van ons hulp nodig heeft. We hebben het veel over het nieuws en hopen dat het gauw allemaal voorbij is.

Het grootste deel van mijn vrienden heeft ervoor gekozen om in Oekraïne te blijven, daarom vertel ik zo veel over alle positieve dingen die ik hier in Nederland meemaak.

Mijn beste vriendin Valeria was de persoon die mij heel veel steunde. We waren altijd aan het praten via de chat en we videobelden regelmatig om een beetje afleiding te hebben van alles.

Na een paar weken van oorlog heeft Valeria besloten om naar Polen te gaan. Ze kon toen naar Australië vliegen, naar haar broer. Ik was heel bezorgd toen ze mij foto's stuurde van de lange rijen met auto's die moesten wachten om de grens over te steken. Ze was toen op de plaats waar elk moment gevechten konden ontstaan. Ik was heel bezorgd om haar.

Toen ze een tijdje in Polen was, ben ik ook met mijn moeder gevlucht via Polen, naar Nederland. In die hectische dagen wilden we nog wel proberen om kalm te blijven. Daarom stuurden we elkaar foto's van architectuur en de natuur van de plaatsen waar we zijn.

Maar toen ze wegging naar Australië werd het lastiger om te communiceren door het tijdsverschil. Daarom hebben we, helaas, steeds minder contact.

Op mijn verjaardag was het even extra zuur, omdat ik mijn vorige verjaardag samen met Valeria had gevierd. We hebben toen een huis gehuurd, al onze vrienden uitgenodigd en zijn daar twee dagen geweest. We luisterden naar muziek, zwommen in de rivier en praatten veel.

Gelukkig heb ik hier nog wel een hele mooie dag gehad. Na het videobellen heb ik een klein feestje gehad met de familie Mintjes, ons gastgezin uit Beetsterzwaag. Ze kwamen bij ons nieuwe huis in Gorredijk. We hebben met ze ontbeten, ik kreeg cadeautjes en de keuken was zelfs versierd voor mij.

Daarna ben ik er in de middag met mijn Nederlandse vriendin Lente op uit geweest. Zij is de dochter van de familie Mintjes, ons gastgezin. Toen ik bij hen woonde, zijn we goede vrienden geworden. Het lijkt soms wel of we zusjes zijn. We hebben gefietst en hebben een ijsje gehaald.

Aan het einde van de dag heb ik met mijn ouders en de andere Oekraïense families van ons huis in Gorredijk een barbecue gehouden.

We hebben vlees en groente gegeten, hebben veel met elkaar gepraat en spelletjes gedaan in de tuin. Het was een leuke avond, met allemaal bloemen en cadeautjes voor mij.

Het grappige was nog dat ook de gastfamilies van de andere Oekraïense families naar ons huis toe kwamen om mij te feliciteren. Het was zo onverwacht, maar tegelijkertijd ook hartverwarmend."