Noed oer takomst fan ûnderwiis troch leararetekoart: "Kwetsbaarheid in roosters"

"Ik stond met de rug tegen de muur, er was echt geen andere oplossing meer die ten goede zou komen aan de leerlingen, want de leerlingen staan altijd voorop", seit bestjoerder Heidi Rubingh fan Stichting Arlanta.

Seis fan de acht bern fan CBS de Wegwijzer hawwe yntusken in oar plakje. Foar de oare twa binne se noch drok op syk nei in passende skoalle. Dêryn bliuwe de âlden liedend. "Er was ook absoluut geen sprake van dat wij iedereen zomaar hebben weggestuurd. We proberen altijd in overleg te blijven en mee te helpen in de zoektocht", fertelt Rubingh oardel wike letter op har kantoar.

"Dit zijn impopulaire, pijnlijke besluiten, die absoluut niemand in de koude kleren gaan zitten. Ze worden mij ook niet in dank afgenomen. Uiteindelijk hebben wij zelf geschakeld met de Onderwijsinspectie, omdat we zorgen hadden over de kwaliteit van het onderwijs. We hebben de inspectie deelgenoot gemaakt van de hele situatie, zodat we er ook lering uit kunnen trekken."

It leararetekoart drukt yn eltse skoalle op it roaster, mar op lytse skoallen is sa'n situaasje noch komplekser. "Ik kan op dit moment niet zeggen wat dat uiteindelijk voor de individuele scholen gaat betekenen, of wat het voor de gehele scholenkoepel betekent. Het enige wat ik altijd wel zeg, is dat we een opdracht hebben om voor ieder kind goed onderwijs te leveren. Dat is uiteindelijk de zorg en de opdracht waar wij voor staan."

As der ynkoarten op in lytsere skoalle ien langduorjend siik wurdt, leit der opnij in útdaging en dat is net allinnich binnen Arlanta sa. "We zijn als scholenkoepel, maar zeker ook landelijk, druk bezig met wat-als-constructies. Je moet namelijk niet willen, dat zoiets als in Kollumerpomp vaker gaat gebeuren."

Ien fan de oplossingen is soe ien dei yn de wike koarter nei skoalle wêze kinne. "Zo zie je in het midden van het land bijvoorbeeld al dat er vier dagen per week langer les wordt gegeven. Dan kom je niet in de knel met onderwijsuren, maar heb je voor een dag wat 'ruimte'", fertelt Rubingh.

"Je ziet gewoon dat we meer kwetsbaar zijn op de kleine scholen. Als je al drie groepen hebt en er valt een andere docent voor langere tijd uit, kan je dat niet zo even overnemen. Verspreiden over de school is ook niet per definitie een goede oplossing als je kijkt naar onderwijskwaliteit."

De minister hat de ôfrûne tiid in hiel soad jild yn it ûnderwiis stutsen. "Maar we hebben gewoon niet zoveel aan geld, als we geen gekwalificeerd personeel meer achter de hand hebben."

Yn en nei coronatiid kaam der ek in soad jild beskikber om ekstra soarch ferliene te kinnen oan bern yn it primêre ûnderwiis. "We hebben plannen gemaakt om extra zorg te verlenen, dat extra geld hebben we gekregen, maar uiteindelijk konden we het niet inzetten. Simpelweg, omdat we geen personeel meer hebben die de zorg dan moet verlenen."

En dat docht ek de bestjoerder sear. "Er is naast geld echt iets anders nodig en ik zie zelf ook niet hoe dat op korte termijn gerealiseerd kan worden."

Rubingh sjocht in grutte útdaging foar de kommende jierren. "Ik maak me echt oprecht zorgen over de toekomst van het onderwijs in z'n algemeen. Wat je ziet, is dat onderwijs veel meer is dan goed leren rekenen en lezen. Onderwijs gaat er ook over hoe je je sociaal-emotioneel ontwikkelt als kind."

Ut de oerheid wei is dêr wat Rubingh oanbelanget soms te min omtinken foar. "Er ligt vanuit de overheid een enorme druk op scholen. De prestaties op rekenen en taal zijn op dit moment onvoldoende, de opbrengsten van kinderen moeten maar omhoog. Dan denk ik: hoe dan?"