De toan fan Jan de Groot: "Aaisoeke"

"Heel mooi dat myn dorpsgenoat Wietse Jan Dijkstra fleden week maandeg 't eerste kiewytsaai fan Frysland fonnen het. Hij doe't d'r ok 'n prot foor. Wietse Jan kin ik ônder ândere fan de foetbâlklup. In syn jonge jaren kon-y 'n drokke feugel weze, maar kônst al met him gnize."
Wietse Jan is 'n soort fan prof wat 't aaisoeken angaat. Ik weet dat-y om deuze tiid altyd 'n stikminnig weken frij nimt en him op 't aaisoeken richt en dan is't fansels geweldig dat-y dan nou 't eerste aai fan Frysland fynt. Syn prizekast staat al fol met trofeeën fan 't eerste aai fan 't Bildt, Skarsterland, Heerenveen en nou dus de eerste fan Frysland in de Workumerwaard. 'n Jongesdroom, soa saai-y over syn groatste fônst; de Europa League ônder de aaisoekers in Nederland. Hij is dus 'n túkke aaisoeker.
Alle respekt dus en dat sait een die't he-len-dal niks met aaisoeken het en ik loof ok niet dat ik ooit nag deur 't aaifirus besmet rake sil. D'r binne genog ândere firussen Aansen ok nag 't feugelgrypfirus, hew ik hoord, dat nag maar twee mutasys ôfsit dat 't op mînsen overdroegen worre kin. Dat sou 'n ramp weze, neffens de geleerden.
Nou't wij 't dochs over overdragen hewwe: faak gaat 't aaisoeken over fan hait op seun. Trouwens, binne d'r ok mimmen en maisys die't aaisoeke en dat 't fan mim op dochter overgaat? Gyn idee.
Dochs hew ik eenkeer in myn leven an 't aaisoeken weest. Froeger wouwen myn broer Jelle en ik namelik ok graag 's 'n keer met ôns hait te aaisoeken, want meer jonges op skoal denen dut. Ons hait had niks met aaisoeken. Maar hij wou him d'r ok niet foor wegwine en besloat om syn baide seunen 'n plezier te doen.
"Gaan jim maar fast foorút", soa saai-y na 'n hutsy teugen ôns, "ik kom jim wel achteran." Even later meneuvelde hij dat wij bij him komme mosten. "Neffens mij motte jim hier maar 's soeke", saai-y doe't wij himend naast him stonnen en hij wees naar 'n bepaalde hoek. Wij hardlopend derhine fansels en al mâle gau fonnen wij se: twee aaies deun teugenander an. Wij fansels soa wiis as 'n protter, om maar in de feugelsfeer te bliven. Foor 't eerst in ôns leven hadden wij 'n aai fonnen!
De aaies worden metnommen na huus. Ons mim wakker bere fansels. "Doen de aaies maar in 'e koelkast, jonges", saai se. Met baidegaar 'n aai in 'e hând denen wij de koelkastdeur open en laaien se fersichtig in 't aairekky.
Wij sâgen nag even goed na de aaies en doe fiel ôns wat op: "Hé, die aaies likene sprekend op de hinne-aaies in 'e koelkast." Wat bleek nou? Ons hait had stikem twee hinne-aaies metnommen om se ergens op 't feld del te lêgen. Hij wou namelik niet te lang in 't feld omdangele. En op die menier, docht-y, binne wij weer gau thús. En syn plannetsy werkte.
Foor myn broer en mij sil dat fast soa'n teleurstelling weest hewwe dat wij derna nooit meer aaisocht hewwe. Fan dat momint ôf sâgen wij allenig nag aaies op ôns bôrd of over de sla hine. En o ja, ik fon d'r ok wel 's een op myn hood, maar der doen je dan gyn sout maar butter op..."