Sjoch werom: Each foar de soarch - "Wy slepe inoar der trochhinne"

Gea Oevering en har man hawwe in lytsskalige wensoarchfoarsjenning foar âlderein yn Sint-Anne: De Parrebeam. It wie in dreech jier, sizze sy. Mar stadichoan komt der al wat mear hoop:

Alice Rozema wurket by Talant yn Stiens as ferpleechkundich begelieder by bern en folwoeksenen mei in geastlike beheining. It hat foar har in swier coronajier west. De kliïnten snapten neat fan de nije situaasje. Alden mochten net op besite komme, deibesteging kaam stil te stean en beskermingsmiddels wiene der yn 't earstoan hast net. Mar as soarchkollega's hawwe sy in soad oan inoar hân, sy hawwe inoar der trochhinne sleept.

De ljochtpuntsjes binne der, seit Alice, mar de soarch is ek hurd oan rêst ta:

Tina en Michelle fan Kijlstra Ambulânsesoarch hawwe de meiwurkers fan it covid-hûs op It Hearrefean yn it sintsje set. Sy hawwe in soad bewûndering foar harren en namen dêrom dit inisjatyf. "Sy binne altyd bêst op 't skik en steane altyd foar ús klear as wy komme foar in patjint", jout ferpleegkundige Tina oan. "Dêrneist moatte sy de hiele dei mei in mûlkapke op wurkje." Dat dat bêst dreech is, witte de beide froulju as gjin oar. "Wy fine ús kollega's fan it covid-hûs op It Hearrefean tige bysûnder en goud wurdich!"

Akke Hinke Gietema freget om de saneamde 'triagisten' fan Dokterswacht Fryslân en de húsdokters yn it sintsje te setten. Sy skriuwt: "Wy nimme de tillefoan oan foar hiel Fryslân. De minsken die siker wurde it net fertrouwe, belje ús. Wy moatte de minsken goed útfreegje wat der oan de hân is. De minsken belje mei in reden, sy wurde hommels benaud, kinne net mear yn ien keer nei it húske rinne. Ynienen koarts. Wy moatte as triagisten de situaasje goed ynskatte. Wy moatte soargje dat de pasjinten beoardield wurde. Troch se op it sprekoere te sjen. In spesjaal coronasprekoere, mar as de pasjint dat net mear kin dan stjoere wy een húsdokter. En die beoardielet sels as se miskien wol opnommen wurde moat. Mar it kin ek wêze dat wy de pasjinten gerêststelle moatte. Dit is it moaie fan ús wurk. Wy hâlde as triagisten fan ús wurk. En om minsken te helpen. Wy fertsjinje ek om yn it sintsje set te wurden."

Klaas IJkema stjoert Omrop Fryslân in pearsoanlik boadskip: "Myn frou komt ien dei thús. Se sjocht my oan en har gesicht fertelt my alles. Noch in drege en swiere dei. Ik jou har in knuffel en hâld har fêst. Wy moatte trochgean en der wêze foar elkoar. Respekt foar elkenien yn 'e soarch mar ek foar de minsken thús."

Hendrikje Talsma wie doe't sy opnaam waard op de covid-ôfdieling fan it MCL krapoan twa wiken siik, fertelt sy oan Omrop Fryslân. Sy koe net mear thúsbliuwe, mar hoechde noch net oan de soerstof op de intensive cate. "Doe't ik opnaam wie kaam der, mei tank oan de geweldige soarch fan de minsken op de covid-ôfdieling in rêst oer mei hinne en it betrouwen dat it no allinnich mar better wurde soe. Dat wie ek sa, harren leafdefolle soarch hat makke dat ik nei krapoan in wike wer nei hûs koe."

De sikehûsmeiwurkers - fan de ferpleging oant de skjinmakkers - komme eltse dei yn oanrekking mei besmettingen. "Sûnder dêr ek mar oars fan te wurden of eangstich te wêzen," sa skriuwt Hendrikje. "Ik fyn dit geweldich en der binne gjin wurden foar hoe tankber ik harren hjir foar bin." Ek de minsken fan de wykferpleging wiene foar en nei de tiid in grutte stipe. Mei tank oan al dizze minsken kin Hendrikje wer nei de takomst sjen: "In grut komplimint fan my foar har."

Jeltsje van Els wol graach har kollega Rennie fan Talant yn it sintsje sette. "Se hat har, nettsjinsteande in gesin mei lytse bern en âlden dy't huverich wiene, foarich jier opjûn foar ien fan de coronahûzen fan Alliade en nei in twadaagske kursus oer oanklaaïng no al mear as in jier kliïnten fersoarge dy't net altyd begripe wat der bart. Se hat sa (nei in besmetting fan in kliïnt) sels ek slim corona hân, mar stiet der wer! Hjir kin ik allinich mar in djippe bûging foar meitsje."

Ferslachjouwer Arjen Bosselaar gong nei sikehûs MCL en frege intensivist Michael Kuiper en IC-ferpleegkundige Esmiralda de Vlugt hoe't it mei harren giet.

Michael: "Het frustreert wel als ik zie wat er gebeurt buiten het ziekenhuis. Terwijl bij ons de IC nog grotendeels vol ligt met coronapatiënten. Ik denk dat iedereen 'coronamoe' is en er naar snakt dat alles weer gewoon is. Wanneer je niet in het ziekenhuis werkt kun je gemakkelijker je ogen hiervoor sluiten. Maar als je hier iedere dag werkt, blijft het een heel belangrijk deel van je leven."

Dêr is Esmiralda it mei iens. "Ik tink dat minsken pas witte hoe slim corona is as harren famylje op de IC leit. Mar as it sa trochgiet, tink ik net dat wy it noch lang folhâlde. Wy gean troch foar de pasjinten, mar oft wy hiel goed foar ússels soargje, dat betwifelje ik wolris. Wy ha lykwols gjin kar, wy stean foar it blok."

Anke Petra Jellema jout in komplimint oan al it personiel fan de Spoed Easkjende Help yn Snits: "Ien fan myn freondinnen wurket dêr en geregeld ha ik it ôfrûne jier heard hoe dreech it wie. Ekstra tsjinsten draaie, hiele dagen yn dat waarme pak wurkje. De noed om sels besmet te reitsjen en siik te wurden of yn karantêne te moatten, wylst de kollega's dan mei wer ien minder sitte. Frije dagen ha, mar net witten of dy trochgean omdat it ôfhinget fan de testútslach fan kollega's. Tagelyk ek de krêft om de moed der yn te hâlden en de kreativiteit om in pubquiz fan de personielsferiening te organisearren. Se ha it mar dien meiioar. En dat mei wol heard wurden."

Brechtsje de Haan wurket by wensoarchsintrum Suderigge op De Lemmer. "Wij zijn in dit afgelopen corona jaar keihard getroffen door 3 corona-uitbraken. De laatste was in februari maart dit jaar en was dan ook de heftigste. Bijna de helft van onze bewoners werd ziek, ook heel veel collega's. Er overleden bewoners te snel en te alleen. Dan pas zie je wat corona doet. Voor alle collega's heel heftig. We bouwen een band op met 'onze' mensen waar ook wij nauwelijks afscheid van hebben kunnen nemen. Zorgen om onze zieke collega's, waarvan sommige echt heel ziek geweest zijn. Maar we zijn doorgegaan juist voor alle zieke bewoners en voor onze collega's. Ik ben zo trots op al het personeel in Suderigge want we hebben het met elkaar, voor elkaar geflikt en het was vreselijk heftig maar we hebben het wel gedaan. Nu zijn de bewoners ingeënt en kunnen we met heel kleine stapjes weer bouwen. Ook dat is weer eng, want je wilt niet terug naar besmettingen. We komen er wel langzaam, maar ook dat doen we met elkaar!"

Petra Kortekaas wurket by Verloskundigenpraktijk De Vroedschap en jout in komplimint oan har kollega Iris Lieffering. "Ik wil Iris graag voordragen voor een compliment. Ze werkt al de gehele coronaperiode als eerste lijnsverloskundige bij verloskundigenpraktijk De Vroedschap in Easterwâlde en heeft ook al een bevalling moeten begeleiden compleet in pak. Het is goed als mensen die werken in de zorg met coronapatiënten weer eens een compliment krijgen! Het is zwaar om bijvoorbeeld 10 uur bij een (mogelijk) positieve zwangere haar bevalling te begeleiden in een kleine slaapkamer. Standaard doen we dat al met een mondkapje en bril/short. Maar indien bewezen positief dus in zo'n warm pak (en we hebben alleen maat XXXL)."

Ferpleechkundige Myrthe kin lang om let wer genietsje fan de frijheid dy't it har jout. "Je voelt toch de verplichting; deze mensen kunnen zichzelf niet beschermen. Jij bent degene die ze moet beschermen. Ik heb er zeker wel rekening mee gehouden, maar met alle liefde. Gelukkig kunnen we mensen nu weer met een lach aankijken, zonder mondkapje. Ik denk wel dat ze dat stiekem toch wel een beetje gemist hebben."

Net allinnich yn fersoargingshuzen en sikehûzen is soarch wichtich. Dat jildt fansels ek foar de thússoarch. Ek dy meiwurkers sette wy hjoed yn it sintsje. "Wy wolle Anneke fan it thússoarchteam Gerkeskleaster-Strobos en al har kollega's yn Achtkarspelen en hiel Fryslân yn it sintsje sette. Tank foar alle goede soarch en oandacht", skriuwe Jappie en Betty van der Zaag.

Yn soarchsintrum De Herbergier yn Harns kinne se ferromme sykhelje. Elkenien is yntusken faksinearre mei it coronafaksin. Ferslachjouwer Arjen Bosselaar gong op besite.

"Deze dag bij de Omrop is een mooie bemoediging voor cliënten en medewerkers van de Lijte in Ureterp. Onze vader woont daar en we hebben veel respect voor het personeel, zowel verzorgend als voor welzijnswerk in de afgelopen coronatijd, waarbij ook nog een verbouwing plaatsvond", sa skriuwe Anne en Trienke Elverdink.

"Mijn vrouw werkt nu bij zorg instelling Maykehiem in Sint Nicolaasga. Ook wij als partners moeten voorzichtig zijn om geen besmettingen mee naar huis te nemen en dat het dan vervolgens in de zorginstelling zou kunnen komen", fertelt Chris op de app.

Op de app komme in soad berjochten binnen fan soarchmeiwurkers dy't foar harren kollega's in plaatsje oanfreegje. Ien fan harren is teammanager Gerbrich de Vries. "As teammanager fan de ofdieling longsykten en geriatry fan it MCL soe ik graach in fersykplaat yntsjinje foar alle soarchmeiwurkers. Wy steane mei elkoar yn dizze striid tsjin it corona firus. Dei yn, dei út sette wy troch! Om it fol te halden en de holle leech te meitsjen wurde der in soad 'ommetjes' makke mei de app fan de 'hersenstichting'."

Andries Bekhof út Ljouwert lei mar leafst 10 wiken op de IC mei in coronabesmetting. Wiken letter seach er syn 'rêders' wer om harren te betankjen. "Ik vind het prachtig om hier weer te staan, want ik kan mijn dank eens uitspreken naar het verpleegkundig personeel. Jullie hebben wel mijn leven gered. hè?!"