'Oh, 2018!' - Sannemaj Betten: Ode aan Leeuwarden
Slam-dichteres Sannemaj Betten woont in Almere, maar heeft heimwee naar Leeuwarden, de stad van haar jeugd. Vandaar dat ze een ode schreef. Deel 3 van de dichtersserie ‘Oh, 2018!’
Tekst en interviews: Kirsten van Santen, camera en montage: Niels Gerstel
Het jaar 2018 zal er een zijn waarin de Friese mienskip de kunst zal vieren. Het moet haast wel een jaar zijn waarnaar dichters uitkijken. Het oog van heel Leeuwarden, van Friesland en misschien ook van de rest van de wereld zal op theater, muziek en poëzie zijn gericht – men zal ontvankelijk zijn voor taal, voor metaforen en voor metrum.
De redactie van Finster was benieuwd hoe dichters vooruitblikken op het feestjaar 2018 – hebben ze er zin in, is het een kans die ze willen pakken? Of zijn ze bezorgd en twijfelen ze over het nut van Culturele Hoofdstad en hun rol daarbinnen?
Na Kuo Weh Ho en Jan Ketelaar schreef de jonge slam poetry-dichteres Sannemaj Betten voor het slot van de driedelige dichtersserie 'Oh, 2018!' een ode aan Leeuwarden. Ze woont in Almere, maar zit klaar om haar koffers te pakken. Ze heeft heimwee en wil terug naar de stad van haar jeugd.
De beelden van de grachten, van de binnenstad en van de oude panden raakt ze niet kwijt. Het is thuis. Ze gunt de stad een feest. Ze weet dat ze ook uitgenodigd is.
