Oud-turnster doet verhaal: stiekem eten op de wc en met bloedblaren doortrainen

"Toen alles over het turnen in het nieuws kwam, ben ik gaan nadenken over de periode dat ik heb geturnd." Het zijn de woorden van een oud-turnster van turnvereniging DOS uit Dronryp. Ze turnde als jong meisje onder Vincent Wevers en zijn vrouw Gemma. De oud-turnster wil anoniem blijven omdat ze vindt dat het niet om haar gaat, maar om de verhalen. Ze voelt zichzelf niet echt slachtoffer, maar heeft veel meegemaakt dat niet goed was.
Turnrel
Eind jaren 80 begon ze als zesjarig meisje met turnen. Ze werden op een gegeven moment uitgekozen door de Wevers voor de selectie. Ze vertelt dat er een hele hoge druk lag op de trainingen. Er werd lang en intensief getraind, de druk op de jonge meisjes was groot volgens haar. Ook as er een strafcultuur als ze een oefening niet goed deden. "Als een oefening niet lukte, kreeg je straftraining, 100 sit-ups of lang in een boogje staan en als ze dan langs kwamen, drukten ze je nog even verder. Een tik op de billen of een schop gebeurde ook wel eens."

Niet geschopt of geslagen, wel uitgescholden

De turnster, die nu 37 is, vertelt dat ze zelf niet is geschopt en geslagen, maar ze werd wel uitgescholden. Ze kwam huilend thuis. Toen is haar moeder naar de Wevers gestapt. Daarna gebeurde het bij haar niet meer, maar bij anderen nog wel. "Ik heb het zelf niet zo ondervonden, maar heb het wel bij anderen gezien. Ook meisjes die langer doorgingen hebben er wel last van gehad."

Voorbeelden

Een aantal voorbeelden kan de turnster zich nog goed heugen, bijvoorbeeld over eten en gewicht. Er was geen tijd en ruimte om te eten, bij urenlange trainingen mochten de meisjes alleen maar water drinken. Haar moeder maakte dan brood en dat at ze dan stiekem op de wc op. "Ik had honger en kreeg buikpijn."
In schriftjes werd het gewicht bijgehouden, dat werd bewaard door de trainers. Dat wegen was zeer belangrijk. Na de vakantie werden de meisjes gewogen en als ze te zwaar waren, kregen ze dat duidelijk te horen.
© Omrop Fryslân
Er was geen ruimte om te behandelen, je ging gewoon door.
Oud-turnster
Ze trainden hard en intensief aan de rekstok en dan kregen ze bloedblaren, maar moeten wel doortrainen. Het bloed zat aan de rekstok, maar het trainen ging door, ook al deed het pijn. "Er was geen ruimte om te behandelen, je ging gewoon door." Volgens de turnster gingen zowel Vincent Wevers als zijn vrouw Gemma zo met de jonge turnsters om.
Op de vraag waarom ze dan niet ophield met turnen, zegt ze dat er ook mooie dingen waren. Het was leuk en bij succes werd ze de hemel ingeprezen. Als meisje ben je dan ook trots dat je turnt en prijzen wint.

Erkenning

De oud-turnster vertelt haar verhaal omdat ze het belangrijk vindt het het erkend wordt dat dit soort dingen gebeurd zijn en dat er jonge meisjes slachtoffer van zijn geworden. Ze kent turnsters die er al heel lang last van hebben of hebben gehad. Ze voelt zich zelf niet als slachtoffer. Ze vindt het echter wel fijn dat ze haar verhaal kan doen. Mensen moeten volgens haar weten wat er zich heeft afgespeeld, vindt ze.
Ze hoopt dat de turnsters die er onder hebben geleden gerechtigheid krijgen. En dat er excuses komen. Dan kan er gewerkt worden aan een turnomgeving die goed is voor iedereen. "Zodat turnen straks weer een mooie sport is."