Postma en Wiersma maakten in 1960 een schipbreuk mee; ze kunnen er mooi over vertellen
Metershoge golven sloegen in 1960 over het kleine sloepje waarin Geert Postma en Kees Wiersma zaten nadat hun schip de Engonia slagzij had gemaakt. Met nog acht andere matrozen lukte het ze om 12 uur lang in een zware storm met hagelbuien en onweer te overleven. Ze waren kletsnat en onderkoeld toen ze werden opgepikt door een Franse vissersboot.
Kees Wiersma is nu 78 jaar en Geert Postma tikt de 80 aan, maar nog altijd praten ze graag over het grote avontuur dat ze beleefden toen ze als jonge matrozen over de wereld voeren.
Op de allereerste reis die Kees maakte, ging het mis . Het zinkerts dat in Noord Spanje geladen was, begon in een zware storm te schuiven. Daardoor maakte het schip slagzij en moest de bemanning halsoverkop van boord. Met zijn tienen stapten ze in de reddingssloep.
Kees Wiersma en Geert Postma
Nog één vuurpijl
Geert Postma en een andere Friese matroos - Willem Twijnstra - pakten de riemen en zorgden ervoor dat het sloepje met de kop in de wind bleef. Er waren noodsignalen afgegeven en de mannen keken ook wel schepen in hun buurt, maar die schepen zagen het kleine witte sloepje niet.
Pas nadat de laatste vuurpijl de lucht inging, werden ze opgemerkt door een Franse vissersboot. Toen hadden ze al twaalf uur in het sloepje gezeten.
Onderkoeld en doodmoe werden ze door de bemanning van het vissersschip uit het water gevist. Ze kregen droge kleren, veel drank en werden onder de dekens gestopt.
Een week later waren ze terug in Fryslân, waar heel Westergeast uitliep om de jongemannen welkom te heten.
Ongeveer zestig jaar later komen al pratende steeds meer herinneringen boven. De mannen hebben er geen trauma aan overgehouden en hebben ook geen psychische hulp gehad. "Dat is voor watjes" zegt Geert Postma grijnzend.
Kees Wiersma en Geert Postma over hun avontuur
In het radioprogramma Buro de Vries is zondag 14 april het hele verhaal van de twee matrozen te horen.
