Wopkje Bergmans wint het Grut Frysk Diktee
Wopkje Bergmans uit Holwerd heeft woensdagavond het Grut Frysk Diktee gewonnen. Zij was een van de zes personen die de minste fouten hadden in het dictee. In het speciale finalespel dat door deze zes werd gespeeld, liet Wopkje Bergmans zien de beste van alle deelnemers te zijn. Zij had drie fouten in de dicteetest en kwam het finalespel goed door. De eerste prijs bestond uit het 'Gouden dakje', twee kaarten voor de Stormruiter en een diner voor twee.
De tekst, die dit jaar geschreven werd door Welmoed Sijtsma, de presentatrice van het NOS Jeugdjournaal, ging over heimwee hebben naar Fryslân. Woorden waar de deelnemers het lastig mee hadden, waren onder andere: 'krykkrakjende' (twee keer een k) en gin-tonic (met koppelteken).
Wopkje Bergmans vindt het heel bijzonder om dit jaar te winnen: "Fantastisch, dat je dit mag winnen. Ik had het niet verwacht want de meest simpele zaken had ik fout. Maar die sfeer die hier was maakte het extra bijzonder. Het was wonderbaarlijk."
In de buitenlucht aan de voet van de Oldehove deden 621 mensen mee aan het Grut Frysk Diktee. Zoveel mensen hebben er nog nooit meegedaan met het Grut Frysk Diktee. Enkele deelnemers waren bekende Friezen zoals Habtamu de Hoop, Wout Zijlstra en Wiebe Kaspers.
Hieronder is het volledige dictee te lezen.
In kleedsje yn de Prinsetún
It is tiisdeitejûn en twa jonge froulju sitte op it terras. De woelige stêd is fol leven. Auto's jeie foarby, scooters gûnzje en ronkje, krykkrakjende fytsen ride troch read. Stimmen roezemuozje yn in skala oan talen. De fammen, hast tritigers, prate oer harren tiid op de middelbere skoalle.
It wiene oare lûden, dêr en doe. Moarns ier en betiid heardest se fan fierren oankommen. Swiere fytstassen fol mei kranten, ratteljend tsjin de speaken. Fan Wyns oer Lekkum op Ljouwert oan. De wyn dy't rûsde, klysters dy't songen, de opboarre brommer fan de buorjonge dy't oer de smelle dyk jage.
Altyd wiene se tegearre. Mei in surfplanke efter de boat oan op 'e Bonkefeart, gekjeie en skatterlaitsje. Op in kleedsje lizze yn de Prinsetún, wachtsje op neat, mar dreame fan alles. Twa dwersbongels dy't skoaltsjeskûlje en sykje om ferdivedaasje yn de Doelesteech. Ta de nacht út dûnsje yn diskoteek Fire, oant it swit harren by de bealch del rint.
Jierren letter sitte se mei har twaen foar it kafee, hûndertfiifenfjirtich kilometer fan de Aldehou ôf. Mar ynienen liket er hiel tichteby. Se klinke elk mei in glês iiskâlde gin-tonic en beide witte se it: 'Ienkear geane wy werom, dat ús bern it ek meimeitsje kinne.' En dat giet troch, want wat in Fries yn 'e kop hat, hat er net yn 'e kont.
