Coming Out Day: Djayden is nu een jongen, Esther is lesbisch
Op Coming Out Day, de dag die elk jaar op 11 oktober is, is aandacht voor het moment dat een homo, lesbienne, biseksueel of transgender (LHBT) openlijk voor zijn of haar seksuele voorkeur uitkomt. Het uit de kast komen, of coming-out. Ook staat op deze dag centraal dat iedereen zichzelf kan zijn en zich geaccepteerd en sociaal veilig moet voelen.
"Eigenlijk ben ik een jongen"
Djayden (22 jaar) uit Leeuwarden is geboren als een meisje, maar heeft zich nooit echt een meisje gevoeld. Sinds begin 2017 gaat hij daarom als jongen door het leven. Hij is een transgender. Op het moment zit Djayden aan de testosteron, dat zorgt ervoor dat hij steeds meer op een jongen lijkt. "Ik keek in de spiegel en wat ik zag en wat ik voelde, klopte niet. Eigenlijk ben ik een jongen. Als mensen mijn oude naam zeiden of zij tegen me zeiden, vond ik dat heel vervelend."
"Ik heb altijd toneel gespeeld"
Djayden is dus geboren als meisje. Omdat Djayden graag stoere kleding droeg en kort haar had, werd hij erg gepest. "Toen ben ik me maar gaan kleden zoals een meisje dat hoort te doen, maar ik heb altijd toneel gespeeld." Door het slikken van hormonen verandert Djayden langzaam in een jongen. "Ik krijg meer lichaamsbeharing op armen en benen en mijn stem wordt lager. Het is net alsof ik in de pubertijd kom. En ja, net als andere jongens denk ik ook meer aan seks." Hij heeft nog wel borsten, die operatie moet hij nog krijgen. Tot die tijd draagt hij een heel strak hemd. "Dat drukt ze helemaal plat." Hij heeft nog geen penis, maar die operatie durft hij nog niet aan, misschien later. Hij voelt zich heel goed. "Ik ben veel zelfverzekerder, voel me erg goed en doe wat ik leuk vind." Over zijn proces maakt hij vlogs.
"Ik kwam uit een klein Fries dorpje”
Esther Deinum uit Leeuwarden kwam op 19-jarige leeftijd uit de kast. Ze is nu 40 jaar. “Ik heb lang getwijfeld om het aan mensen te vertellen. Ik kwam uit een klein dorpje in Fryslân en ik kende maar twee vrouwen die lesbisch waren. In die tijd had je alleen maar boeken, geen internet, om informatie te vinden. Mensen vragen durfde ik niet goed. Ik voelde altijd wel meer voor meisjes dan voor jongens. Ik had ook wel verkering, maar daar voelde ik niets bij. Mijn vriendin had verkering en toen die jonge het uitmaakte, was ik heel kwaad. Hoe kon die het nou uitmaken met zo’n leuke meid, want ik vond haar wel leuk. Toen Esther naar Leeuwarden ging om te studeren, kwam ze uit de kast. “Ik deed vrijwilligerswerk bij het COC, dat doe ik nu nog, en er was een discotheek waar het een veilige omgeving was. Ik kreeg een vriendin en toen heb ik het mijn vader en moeder verteld.” Die waren eerst wel wat droevig. “Eigenlijk moeten zij ook een coming out door, want familie en vrienden vragen hoe het met hun dochter is en dan moeten ze dus vertellen dat die een vriendin heeft. We moesten daar allemaal even aan wennen.”
Voorlichting is heel belangrijk
Esther voelt zich wel veilig, maar is de laatste jaren voorzichtiger op straat. “Er is meer agressie. Ik ben ook weleens in elkaar geslagen, maar ik weet nooit of dat is omdat ik lesbisch ben. Mensen roepen wel eens wat, daar ga ik niet op in.” Voorlichting is heel belangrijk, vindt Esther. Ze geeft zelf ook voorlichting op scholen. “Er zijn nog steeds mensen die er heel ander , dus voorlichting blijft belangrijk. Wanneer een leerling met zulke gevoelens om loopt, is het belangrijk dat ze iemand in vertrouwen kan nemen, bijvoorbeeld een docent, een vriend of een ouder. Je kunt ook naar het COC gaan, maar worstel er niet alleen mee om.
