Paulusma 'niet te vervangen' voor Elfstedentocht en skûtsjesilen

Piet Paulusma was als weerman jarenlang verbonden aan de organisatie van grote Friese evenementen, zoals het skûtsjesilen en de Elfstedentocht. Hij is op 65-jarige leeftijd overleden.

"Hij was er altijd en we konden hem altijd bellen", zegt voorzitter René Nagelhout van de SKS. "Hij hoorde bij onze familie. Ik kan mij bijna niet voorstellen dat hij er niet meer is."

Paulusma heeft meer dan 20 jaar advies gegeven aan de organisaties van het skûtsjesilen, zegt Nagelhout. "Hij heeft tijdens een wedstrijd wel eens gebeld dat het veranderde. 'Denk erom', zei hij dan, 'er komt onweer aan vanuit het zuiden'. Daar hadden we dan wel echt wat aan. U weet hoe belangrijk het waar is voor het zeilen."

Voor de organisatie van de Elfstedentocht is het weer even belangrijk. In februari van 2012 zou er bijna een tocht komen. Voorzitter Wieling van de organisatie had in die tijd elke dag contact met Paulusma.

"Een uur voordat we het besluit namen dat het niet kon, kwam Piet nog langs. Hij zei: het gaat dooien. En het klopte precies." Maar het begon bij hem al veel eerder, zegt Wieling. "In november belde hij al, en dan zegt hij: 'je moet komen. Je moet komen! Ik vertel het niet, maar we moeten er even over praten."

"Dus ik in de auto naar Harlingen, en dan legde hij het uit. Hoe hij het zag. Hoe hij zijn berekeningen had gemaakt. Er zijn mensen die zeggen: de Elfstedentocht komt nooit weer. Maar Piet zat aan de andere kant."

"Paulusma had het niet altijd bij het rechte eind, en hij kon er heel slecht tegen als hij het een keer mis had", zegt SKS-voorzitter Nagelhout, "maar het algemene beeld klopte altijd. En het was heel mooi dat je iemand naast je had, wanneer je het maar wilde. Dat gaf hij ook aan: 'als je ergens mee zit, al is het midden in de nacht, dan kun je mij bellen'."

Hij is, met de passie van zijn vak, met het uitdragen van het Friese, met wat hij nalaat aan de SKS en aan Fryslân als geheel, onvervangbaar. Je moet hem niet vervangen. Dat kan ook niet."

"Het weer was zijn leven", zegt Wieling. "En hij was het weer." Maar hij was meer dan dat. "Kijk, wij zijn elkaar heel vaak tegengekomen. En dat was altijd gewoon. Prettig. Alle kwam op tafel. Alles was bespreekbaar. We hebben het nu over het weer, maar ik zal een prachtig mens missen. Een vriend."