"Reinier Paping zal voor altijd de verbeelding van de 'Tocht der Tochten' blijven"
Met het overlijden van Reinier Paping (90) is een icoon van de Elfstedentocht heengegaan, zegt voorzitter Wiebe Wieling van de Elfstedenvereniging. "Reinier Paping is altijd de verbeelding geweest van de 'Tocht der Tochten' en zal dat ook altijd blijven. Daarnaast was hij een zeer aimabel mens."
Ook koning Willem-Alexander, die zelf in 1997 de tocht reed, en koningin Máxima hebben gereageerd op het overlijden van de elfstedenwinnaar van 1963. "Met warmte en bewondering herinneren wij ons deze nuchtere en bescheiden sportheld die miljoenen wist te inspireren", schrijven zij.
Henk Angenent, de winnaar van de laatste Elfstedentocht in 1997, noemt Paping een grote legende. "Hij is een icoon van de Nederlandse sport en een icoon als mens".
Volgens Angenent was Paping altijd bescheiden. "Ik denk dat hij en Evert (Van Bentum, winner 1985 en 1986, red.) en ik daarin ergens hetzelfde zijn. We hebben iets unieks gepresteerd, maar schreeuwen dat niet van de daken. De Elfstedentocht is al een mythische sportwedstrijd, maar de barre tocht van '63 was bijna onmenselijk."
Meest heroïsche sportprestatie ooit
De schaatsbond KNSB zegt dat de schaatssport met het overlijden van Paping een ambassadeur van de sport is kwijtgeraakt. "De schaatssport heeft een van zijn grootste iconen verloren", zegt Herman de Haan, directeur-bestuurder van de KNSB.
"Zijn overwinning in de Elfstedentocht van 1963 is misschien wel de meest heroïsche prestatie die ooit door een schaatser is geleverd. Niet voor niets keert zijn naam elke winter wel eens in de media terug, of de tocht nu doorgaat of niet. Reinier Paping werd zo, in al zijn bescheidenheid, een waar ambassadeur van onze mooie schaatssport."
Slechte omstandigheden
Pieter Bootsma van het Schaatsmuseum in Hindeloopen sluit zich aan bij de woorden van De Haan. "De tocht van 1963 is nog steeds de meest bijzondere Elfstedentocht die we ooit hebben gehad."
De omstandigheden van die tocht waren volgens Bootsma zo slecht, dat hij vandaag-de-dag niet meer zou worden verreden. Bij de start was het twintig graden onder het nulpunt en er lag heel veel sneeuw. Dat kwam later op de dag op de baan terecht.
"Je kon het verschil tussen de baan en de landerijen eigenlijk niet meer zien. Dat was verschrikkelijk. Hij heeft de tocht voor de helft alleen gereden. Dat zou nu nooit meer gebeuren."
Pieter Bootsma van het Schaatsmuseum
