'Mienskipstún' Sibrandabuorren in stukjes verkocht aan natuurliefhebbers
Een gemeenschapstuin is niet zo uitzonderlijk meer: mensen die samen een tuin onderhouden om daar dan in de zomermaanden lekker van te eten. Maar een aandeel nemen in een tuin doe je ook niet iedere dag. Tuinier Bregje Hamelynck doet haar eigen 'mienskipstún' voor stichting Aardpeer in de verkoop.
De gemeenschapstuin van Sibrandabuorren ligt er 's ochtends verlaten bij. De mist ligt over de spuitjes- en boerenkoolplanten, terwijl de zon langzaam de kassen verwarmt. Het is winter, en dus is het een rustseizoen voor tuinier Bregje Hamelynck. Een goede tijd om te beginnen met de verkoop van obligaties.
Risico's verkomen
Normaliter kan een stuk grond in Súdwest-Fryslân meer dan 300 mensen van voedsel voorzien. Ze zijn lid van de tuin en kunnen voor een vast bedrag een jaar lang eten halen. Hamelynck is de eigenaar van het stuk grond. Ze is daarnaast verantwoordelijk voor de aanplant, het onderhoud en de verkoop van de groente.
Een ideaal plaatje, zou je zeggen. Maar Hamelynck wil meer: een tuin die echt van de gemeenschap is. Want, zo zegt ze, er is altijd een risico dat de grond ooit wordt verkocht, en dat het dan misschien van functie verandert. Om dat te voorkomen wordt de tuin nu verkocht met obligaties van de Stichting Aardpeer. Zo kan de gemeenschap eigenaar worden van de tuin.
Op dit stuk land bij Sibrandabuorren ligt de toekomst, hoopt Hamelynck:
Het is niet het eerste stuk landbouwgrond dat via de Stichting Aardpeer wordt aangekocht door de gemeenschap. Ook in Raerd is land aangekocht. Het uiteindelijke doel van de stichting, en ook van de boeren die eraan meewerken, is om de grond te bewaren als natuurvriendelijke landbouwgrond.
Naast het stukje Sibrandabuorren worden er donderdag nog vier andere landbouwpercelen via obligaties verkocht aan de gemeenschap. Die liggen in Noord-Holland, Zuid-Holland, Noord-Brabant en Gelderland.
