Margaretha kreeg pas na een jaar de juiste diagnose: tbc

Zelf kan ze het zich nog steeds niet voorstellen. "Als je de omschrijving hoort, dan denk je: ben ik dat? Dat geloof je zelf ook niet." Maar toch is het zo. Het heeft wel heel lang geduurd voordat Margaretha erachter kwam.

"Ik ben er anderhalf jaar geleden uitgegaan omdat ik mijn tweede dochter kreeg", vertelt ze. "Maar na de bevalling werd ik maar niet beter. Ik viel eigenlijk van ontsteking in ontsteking. Dan denk je aan allemaal andere dingen. Tien weken later raakte ik in het ziekenhuis met een heel heftige longontsteking."

Nog steeds konden ze niet vinden wat de oorzaak was. "Ik heb niet het uiterlijk van een tbc-verdachte, daarom hebben ze daar ook niet op getest. Na een jaar zijn ze er uiteindelijk achtergekomen. Het hield maar niet op en ik bleef ziek. Bij toeval hebben ze toch maar eens getest op tbc. Toen werd het duidelijk."

Tbc is een infectieziekte die veroorzaakt wordt door de tuberculosebacterie. "Dat is een heel venijnige bacterie die je heel lastig onder controle krijgt. Normaal gesproken krijg je een kuurtje van zeven dagen bij een infectie en dan heb je hem er meestal wel onder. Maar tbc is gewoon een heel sterke bacterie die overal in het lichaam ontstekingen veroorzaakt. Bij mij ook."

Ze weet niet waar ze het heeft opgelopen. Dat hoeft ook niet perse recent gebeurd te zijn. Misschien was het wel toen ze voor haar werk op aparte plekken was, misschien op vakantie, of in een taxi. "En dan is die bacterie in mij gaan zitten. Dat kan wel je hele leven bij je blijven. In maar een aantal gevallen krijg je er last van. Ze denken dat dat bij mij gebeurd is bij mijn tweede bevalling. De weerstand is dan iets lager. Toen heeft de bacterie toegeslagen."

Margaretha wordt nu behandeld in het tuberculosecentrum in Haren. Eerder was dat een sanatorium, een plaats waar mensen genazen van een ziekte. "In de negentiende eeuw was tbc nog volksziekte nummer 1. Mensen gingen dan altijd naar sanatoriums om te wachten tot ze beter waren. Je hebt er nu nog twee van. Daar kijken ze vooral hoe mijn longfoto's vooruit gingen. Het werd steeds minder of stagneerde hooguit. Maar ze zien nu eindelijk dat het wat opklaart. Maandag had ik de eerste foto dat er verbetering te zien was. Daar was ik erg blij mee."

Ze wordt behandeld met heel sterke medicijnen. Dat moet ook, want de bacterie wordt snel resistent. "Ze noemen de behandeling ook wel een hele lange chemokuur van antibiotica. Het duurt heel lang. Je moet op zijn minst een halfjaar aan die medicijnen zitten." Dat zorgt ook voor bijwerkingen. Zo mag Margaretha niet meer autorijden. "Want dan word ik duizelig. Je krijgt ook zicht verlies en mijn haar is uitgevallen. Dat krijg je met stress, spanning en medicijnen. Op een gegeven moment is je lichaam wat op." Voor het haar zijn gelukkig wel mooie oplossingen vandaag-de-dag. "Ik ben al lang blij dat er weer perspectief is."

Zo'n speciale dag om bewustwording van tbc groter te maken is goed, vindt ze. "Juist omdat tbc zo onbekend is. Hier in Nederland herkennen we dat ziektebeeld eigenlijk niet meer. Maar het is de wereld nog niet uit. We denken allemaal wel dat het van vroeger is, maar niets van dat."

Margaretha ziet de toekomst positief in. "In Nederland zijn de prognoses heel goed. Je kunt voor 99 procent weer genezen. Er blijft een heel kleine kans dat het terugkomt, of dat je er schade aan overhoudt. Maar ik hoop dat het bij mij weer helemaal goed komt en dat ik lekker de oude word."