Dizze Fryske beachfollybalsters rekken yn it sikehûs, mar wûnen dochs WK-goud

It kin mei rjocht in fysyk wûnder neamd wurde: Brecht Piersma en Desy Poiesz bedarren mei it WK beachfollybal ôfrûne wykein yn Tailân yn it sikehûs. Sy ferrasse dêrnei freon en fijân troch út in djip dal te klimmen en goud te winnen yn de finale.

De Friezinnen kroanden harren ôfrûne snein ta wrâldkampioen beachfollybal ûnder 21. Yn de finale wûn it twatal yn twa sets fan in Switsersk duo: 14-21 en 16-21. Yn de pûlfaze hienen Poiesz en Piersma noch fan harren ferlern.

De einstriid gie in stik better. Yn de earste set stie it duo de hiele tiid op foarsprong. Yn de twadde set hienen Poiesz en Piersma it wat dreger, mar de Switsers wiene net by steat om de set te winnen. By it twadde matchpoint wie it raak en sa wiene de Friezen wrâldkampioen.

Hoe is it om wrâldkampioen te wêzen?

Desy: "Het komt nog niet echt binnen. Ik ben wel heel blij, maar ik geloof het nog niet helemaal."

Brecht: "Vorige week zondag werd ik wereldkampioen, maar ik ben en blijf gewoon Brecht. Het is bijzonder mooi, vooral omdat dit ons laatste onder 21-toernooi was."

It wie fansels in nuver toernoai foar jimme, want der barde in soad. Lis ris út?

Desy: "Tijdens de poulefase van het toernooi werd ik ziek. We speelden wel, maar ik was flink verzwakt. Tijdens de wedstrijd had ik een 'medical time-out' nodig om over te geven. Daarna werd het wel iets beter, maar het kwam twee keer zo hard terug. Ik werd opgehaald met een brancard en lag anderhalf uur aan het infuus in het ziekenhuis."

Mar doe wie it noch net klear?

Desy: "Nee, want we moesten nog een wedstrijd. Ik was meer tegen mezelf aan het strijden dan tegen mijn tegenstander. We verloren nipt, op twee punten verschil. En toen werd Brecht ziek."

Brecht: "Ik raakte behoorlijk in paniek. Ik belde mijn ouders op, zij probeerden me gerust te stellen. Ik kwam ook in het ziekenhuis terecht voor een infuus met vocht en zoutoplossing."

It toernoai gie gewoan fierder. It gelok wie dat jimme op puntesaldo earste waarden yn de pûl.

Desy: "Ja, dat was ons geluk. Daardoor hadden we een dag om te herstellen."

Mar hoe kaam dit no?

Desy: "Het eten was goed, veel rijst en noedels. We moesten wel wennen omdat het andere voeding is als in Nederland. Het zou door het eten kunnen komen, maar wij waren de enige twee spelers van de in totaal 62 spelers die dit overkwam."

Brecht: "We twijfelen er over of het wel voedsel was. Misschien ook water in de douche."

Want it effekt op in topsporter op in WK is miskien wol grutter as by oaren dy't siik wurde. Kinst dat beskriuwe?

Brecht: "Dat klopt, je zweet veel en moet veel koolhydraten innemen. Als je dan niets kunt binnenhouden dan verlies je wel heel veel vocht, terwijl je dat door het zweten juist extra nodig hebt."

Hiene jim doe't jim sa siik wiene noch tocht dat jim de finale helje soene?

Desy: "Nee absoluut niet. We waren alleen maar bezig met energie krijgen. We konden geen eten binnenhouden en we hadden ook geen zin in eten."

Brecht: "Na de halve finale dacht ik: ja, we kunnen wereldkampioen worden."

Desy: "Ik had het niet meer verwacht. We wonnen na de poulefase, we wilden goed slapen. We mochten door de poulewinst een wedstrijd overslaan en wonnen wedstrijd na wedstrijd."

En de finale?

Brecht: "Tijdens de finale voelde ik me wel weer topfit."

Desy: "Toen konden we tenminste weer op onze benen staan en ons eigen spel spelen. We hoefden niet meer op onszelf te focussen maar op de tegenstander. We gingen wel wat met zenuwen de finale in omdat we in de poule van Zwitserland hadden verloren."

Jout de gouden medalje no ek ekstra glâns troch wat jimme meimakke ha?

Brecht: "Als ik nu naar de medaille kijk dan denk je wel: 'hier zit een bijzonder verhaal achter'. Geen leuk verhaal, maar wel bijzonder."

It folskliet sjonge waard ek in bysûnder ferhaal...

Brecht: "Hahaha. Ik begon te vroeg, haha!"

Desy: "Ik moet de tekst beter oefenen, haha!"

Brecht: "Maar toen begon de chaos pas. Iedereen trok aan je armen, we kwamen er amper weg. We zijn nog een uur gebleven om met iedereen op de foto te gaan."

Fielst dy hast wat in idoal dan?

Desy: "We hadden niet eens tijd om samen een foto te maken. Ze trokken ons gewoon van het podium om op de foto te gaan."

Brecht: "Ik kan me nu wel voorstellen hoe beroemde mensen zich voelen. Ik zou dat niet willen!"

Wat wie no it geheim fan dizze gouden medalje?

Brecht: "Vooral het samen sterk staan. We blijven vechten en doorzetten."

Desy: "Wij stoppen niet totdat we er letterlijk bij neervallen."

Brecht: "We spreken veel uit naar elkaar."

Desy: "We creëerden een veilige omgeving waarin we alles kunnen delen."

Brecht: "Soms zeg je dingen in emotie, maar we bedoelen het goed. Vooraf spreek je dingen af zodat we alles kunnen zeggen."

Hoe sjocht de takomst der no út?

Desy: "Je wilt natuurlijk de Olympische Spelen halen. Parijs is nog niet realistisch, maar de Spelen in 2028 van Los Angeles, dat zou wel heel mooi zijn.

Brecht: "Voor mij ook."

Mar mooglik net mear tegearre.. Hoe sit dat krekt?

Brecht: "Hierna scheiden onze wegen.. Haha! Nee dat klinkt wel heel dramatisch. In de winter gaan we individueel verder. De bond maakt daarna weer een indeling. Al trainen we wel samen."

Desy: "Al smaakt dit wel naar meer."