De toan fan Jan de Groot: "Goeie!"
26 septimber, 08:33 • 3 minuten lêstiid
"Goeie! Der begint 'Hea' ok altiten met, maar 't is ok wel soa netsys om jim even te groeten foordat ik met de kollum begin. En ik weet wat jim nou dinke: "Dat doet-y âns ommers ok n't." Klopt. Maar dat ik dat nou al doen, het te krijen met 't fait dat ik 't over 'goeie' hewwe wil.
At ik een teugenkom dan groet ik altyd: "Goeie!" Ok al is 't gyn kunde fan mij. En groete doen ik niet alleen in myn aigen dorp, maar gewoan ok in 'e stâd. Ik fyn dat wel soa beleefd en beleefdhyd is mij froeger goed bijbrocht.
De toan fan Jan de Groot
En at 't onbeleefd is weet ik niet recht, maar at ik in Luwt koier en ik groet een, dan krij ik faak gyn groet werom. "Weer zo'n stomme boer van het plattenland", sille se fast dinke, "die zeggen tegen totaalvreemden ook hoi."
't Groeten teugen 'n poerfreemde levert ok wel 's hilariteit op: dan sitte se je an te kiken fan: "Huh? Ken ik hem?" Glimlachend loop ik dan deur.
Maar der't ik niet teugen kin at ik deur 't dorp koier, is dat de ânder gyn goeie werom sait. Der kin ik mij stikken an ergere. Ik hou hyltyd fol, maar krij dus gyn bekfol werom. "Dan niet!", brom ik dan in mijsels. Of: "Hou dyn freet dan!" Ni, ik kin niet teugen 't niet werom groeten. 't Is dochs maar 'n klaine moeite?
Ik groet dus omdat ik 't beleefd fyn en dat 'n prot mînsen 't doen; dus meestentiids komt 't groeten al fan twee kanten, maar ik mot jim ok eerlik bekinne dat ik dut aigenlik ok wel 'n bitsy doen om niet aigenwiis over te kommen.
Dat ik 'n keer niet groete sou, omdat ik befoorbeeld in gedachten bin, en dat se dan sêge: "Och, heden, hij skriift wat kollumpys, en ok wel 's 'n boek, bedinkt wat gedichys en maakt 's wat intervjoetsys. En kyk, hij foelt him feulsten te groat foor ôns."
Maar dan hewwe die mînsen 't helendal mis, want ik sil nooit aigenwiis worre in wat ik ok doen. Al sou ik wereldkampioen búsdoekylêge weze, bij wize fan spreken. Goenent die't mij kinne wete dat ik altyd mijsels blyf. Dat kinne je niet fan elkeneen sêge.
In 'e regel lope goenent die't wat bekind worre bútten hur skoenen en binne inenen 't groeten ontgroeid. Se sien 't gewoane folk dan niet meer staan. Sokke soegen hoop ik niet te faak teugen te kommen, maar dan sou ik se al heel hard in hur gesicht groete. Wat mene se wel niet? Mene is broekskite!
Trouwens, elkeneen mot naar 't hússy. Ik hew nag nooit metmaakt dat d'r 'n huus boud is sônder 'n hússy, omdat de toekomstige beweuners angeven hadden dat se die niet norig hadden. Soa, ik bin myn frustrasy weer even kwyt. Met Bildtse groetnis."
