De toan fan Jan de Groot: "Kerbintig"

Een dâg na myn jareg... Dat fiel mij fansels rau op 't dak. Had dut nou niet 'n week later kinnen?

Dut getuugde fan ongefoelighyd en allesbehalve empatys. Puh, ik 'n boeky fan 't ouweren welwezen... Niet dat ik mij der te groat foor foel, och heden ni, maar geestlik al feulsten te jong, om 't soa maar te sêgen.

Maar hierdeur begon ik d'r al met om te pakken. En al gau kwam ik ant de konklúzzy dat de ôftakeling bij mij aigenlik dochs al fersichtig begonnen is.

Kyk, de eerste ruugweg fyftig jaar waar 't leven heel fanselssprekend. 't Leven gnees na mij en ik naar 't leven. 't Waar liefde op 't eerste gesicht. Speuls dangelde ik om.

Fan ouweren om mij hine hoorde ik dat se wat kerbintig worden en dat ok 't onthoud wat minder worde. Maar dan haalde ik myn skouders op.

At je jong binne, dan is 't oud wezen 'n heel eand bij je weg, want je leve sels in die tiid in 'n rollekoaster. Niks is te bot en je sitte niet allenig in 'n ândere wereld, maar hewwe ok 't gefoel dat je de hele wereld ankinne.

In die tiid stapte ik fris en fruitig fan bêd ôf. 't Lichem ston fortendaliks an. Ik foelde mij drekt al waar de dâg allang begonnen en hoefde eerst niet bij te kommen om dan rustig an de dâg te beginnen.

Maar... at je dan richting middelbare leeftyd komme, dan beginst 't al te bespeuren, hoor. Offensfroeg bin ik niet meer die spring-út-'t-bêd. Eerst sit ik even op de bêdrând om de tenk in myn hood fol te gooien.

Fan doese knap ik súvver wat op. Fit stap ik derna de badkamer út en foel mij, heel even maar, weer die jonge fint fan froeger.

Maar al mâle gau wor ik met de neus op 'e faiten drukt at ik 'n sok opkrije mot die't fansels weer op 'e grônd fâlen is. Stinnend buk ik. En alle keren dink ik dan bij mijsels: "Bist gyn twintig meer, jonky."

Tsja, wat mot ik dan nag op mijsels antwoordde? Froeger waar ik soa linig as 'n laken en nou... as 'n betonpaal. Maar ik mot fansels nou ok niet overdriven gaan.

Ik kin alles nag. Hoe dan ok: de ôftakeling gaat an gyneen foorbij en wat je ok perbere: skúltsyblink het gyn sin, want de tiid krijt dij dochs te pakken.

Maar... Die frijdegavend hoorde ik goed nijs. Ik hoorde dat dut bewuste boeky hússyriem in 't dorp besorgd waar. Dus dat ik 't 'n dâg na myn jareg kregen had, waar alleen maar toefal.

Ik worde soa fleurig as 'n bij en gooide d'r in de foetbâlkantine 'n rondsy bier teugenan. Ik foelde mij weer 'n jonge God en kon de hele wereld weer an!"