De toan fan Jan de Groot: "Loif"
Even foorôf: omdat ik niet weet at 't kin kwa privacy, noem ik maar even gyn namen in deuze kollum. Dat said hewwende, gaan wy los: 't is maandegavend. Om 20.07 uur komt d'r 'n mail fan Omrop Fryslân in myn mailboks.
Min nijs: myn opname fan 'e kollum is mislukt. D'r sit hyltyd 'n tik in. Hoe dan ok: at ik even kontakt opnimme wou. Fansels. Drekt. De ândere daags betiid wort de kollum ommers al útsonnen.
De toan fan Jan de Groot
Wij prate ôf dat ik de kollum die avend nag 's inspreke sil en die dan fortendaliks fersture. Ik geef die opname hest deselde naam as die fan de eerste, maar set d'r 't lidwoord 'de' foor.
Neskierig at der ok 'n tik insit, bel ik weer. En? Min nijs! Nag hyltyd de tik. Hoe kin soks nou!? Om't ik ok al 'n kollum over de PC klaar hew, stuur ik die ok deur. Die had ik 'n week na die bewuste kollum opnommen. Maar die kollum over de PC mankeert helendal niks! Hoe kin dat nou?
Wij komme ant de konklúzzy dat d'r dan wat met 't snoertsy is. D'r mot dus 'n nij snoertsy komme. Dat die week maar even na de Omrop. Dan mot die tikkende kollum maar soa de ether in.
Maar dat sit mij dochs wel dwars. Derom fraag ik at 't dan niet beter is om de kollum de ândere offens loif in de studio te doen. Dat had ik weliswaar nag nooit eerder daan, maar dut likent mij gewoan de bêste oplossing. Dan kin ik ommers drekt 'n nij snoertsy hale.
Der in de studio sit ik soa rustig as 'n pônd meel, fâlt mij sels op. Aansen lees ik myn kollum foor heel feul Friezen loif foor, skiet d'r al deur mij hine. En laat 't die week nou krekt 'n moeilik foor te lezen kollum te wezen werbij ik ok nag 'n dartig titels heel snel opnoeme mot. Maar senuwachtighyd is altiten 'n minne raadgever en aigenlik bin ik alleen maar senuwachtig at ik weet dat de tandarts bij mij an 't werk mot.
Dus rustig sit ik der. Dat komt waarskynlik omdat de drie anwezige mânly ok och soa relekst binne. D'r heerst 'n ontspannen sfeer. Ik sien op 't beeldskerm foor mij en ik mis de plaat die't na myn kollum aigenlik draaid worre mot. Dut fersy sou ik naamlik ankondige. Dat sêg ik teugen hur en binnen 'n paar sekonden set de technikus 't bewuste nummer achter myn kollum. Och soa fleksibel.
En dan wor ik ankondigd en 't lampy op de mikrofoan begint te te branden. En 't gaat wel arig. 'n Klaine ferspreking, maar foor de rest gyn haperings, neffens mij.
Maar beste lústeraars, ant eandsysbeslút mot ik nag wat bekinne: later op die dâg thús keek ik nag even na welke opname ik die maandegavend stuurd had en ik foelde 't road op myn gesicht opkommen. 't Waar niet de opname fan die avend derfoor die't ik stuurd had, maar weer die eerste opname met tikken. Dus ik kin dan wel opswere en stoer doen dat 't loif foorlezen goed gong en ik ok niet senuwachtig waar, maar ik bin en blyf in elk gefal 'n groate soeg
