De toan fan Anne-Meta Kobes: "Rondje Ameland"
"Er kwamen gasten van de wal en ik bekeek het eiland weer met nieuwe ogen. Ze kwamen met een missie: muziek en verbeelding brengen, hier tussen de elementen. We bedachten wilde plannen: van flashmob tot zorghuisconcert.
En terwijl zij afwegingen maakten over de haalbaarheid, zag ik weer eens hoe kansrijk mijn leefomgeving is.
Toen ik net op Ameland kwam wonen, vroeg ik wel eens aan een buur: 'zien jullie het nog, hoe schilderachtig onze straat is, en valt het je nog op hoe uitbundig de vogels fluiten?' En ze zeiden zonder uitzondering: ja, dat blijft ons telkens weer verbazen.
En dat verraste mij dan weer, want ik dacht: alle schoonheid went op den duur. Je ontdekt gaandeweg minder mooie kanten. Of je weet met de tijd wel hoe de hazen lopen. Maar nee dus, je blijft het zien.
De toan fan Anne-Meta Kobes
Deze week kun je dat mooie van het eiland op een heel dynamische manier verkennen. Morgen vindt de 25ste editie van Rondje Ameland plaats. Een evenement waarbij de deelnemers kunnen kiezen uit een wandeling van 50 of 25 kilometer lang.
Die van 50 is de originele, zoals het een kwart eeuw geleden bedacht werd aan de bar van een Hollumer restaurant. Er was toen al een dorpsgenoot die er een gewoonte van had gemaakt het eiland rond te lopen. Dat deed hij vaak in het gezelschap van vrienden, kennissen of badgasten.
Eénmaal liep hij alleen, maar dat wilde hij nooit meer: het is veel gezelliger als je onderweg wat aanspraak hebt.
Deze dorpsgenoot zette een trend. In augustus 1997 trok een tiental avonturiers de wandelschoenen aan en vertrok om kwart over vijf in de ochtend voor hun slag om het eiland. Vroege vogels dus, al waren ze liever zelfs nog een kwartier eerder vertrokken, maar een stevige onweersbui vertraagde de start.
Ze bereikten na enkele uren de Oerdblinkert en liepen over het strand terug naar Nes. Ze trokken bij Ballum droge sokken aan en verschenen alle tien aan de finish in Hollum. 's Avonds werd besloten deze tocht tot een jaarlijkse traditie te maken. En zo geschiede.
Sinds 2017 kunnen de deelnemers ook voor een half rondje eiland kiezen. Dat levert misschien iets minder spierpijn op en je ziet bijna net zoveel prachtige natuur. Want dat is het doel van de tocht: naast de roes van het volbrengen van zo'n knappe prestatie, ben je aan het eind van de dag heel wat natuurervaringen rijker.
Grutto's die je toeroepen vanaf een paaltje in de wei, zwaluwen die je ziet stijgen en dalen als stuntpiloten, het geluid van het rollen van de golven op het strand. En de ervaring leert dat je al dat wonderlijke soms weer als nieuw ervaart, in de cadans van een stevige wandeling."
