De toan fan Anne-Meta Kobes: "Quasimodo"

Die film vond ik als kind zeer indrukwekkend. Dat kwam door haar mooie tekeningen en het superspannende verhaal, maar zeker ook door die hoofdpersoon: quasimodo. Het was een man met een misvormd lichaam. Een bochel op zijn rug en het linkeroog half bedekt.

In de film woont de man hoog in de toren van de kerk. De Notre Dame, in Parijs. Want mensen kijken hem niet graag aan. Ze zien hem zelfs als een monster. Maar de man blijkt lief en zachtaardig.

Zonder er achteraf al te veel ín te willen leggen, denk ik dat die film mij geleerd heeft dat je je niet alleen moet laten leiden door de buitenkant van een mens. Kijk je verder, dan wordt je vaak positief verrast en is het wijs je eigen beelden bij te stellen.

Zondag is het de dag van Quasimodo omdat in de vroege kerk dan een zin uit de Bijbel werd voorgelezen waarin, in het Latijn, die woorden staan: Quasi modo geniti infantes, luidt het begin van die zin. Die vertaald zoveel wil zeggen als: 'Verlang als pasgeboren zuigelingen naar de zuivere melk van het woord'.

Quasi modo betekent: 'alsof het gewoon is'. Doe dus net als de baby's.

In de Disneyfilm wordt een pasgeborene op juist deze zondag na Pasen te vondeling gelegd bij de kerk. En daarom krijgt het kind de naam van die dag. Dat verhaal is verzonnen, maar had echt gebeurt kunnen zijn volgens de schrijver Victor Hugo.

Want in zijn tijd werden er regelmatig kinderen te vondeling gelegd bij kerken. En: Hugo had eens in de muur van een toren van de Notre Dame het woord 'noodlot' gekerfd zien staan. Wellicht woonde daar eens een noodlottig persoon, dacht de schrijver, en hij maakte er een meeslepend verhaal bij.

Ik ben benieuwd of die toren er nu nog staat, na de brand van een aantal jaar geleden. Hoe dan ook: het verhaal is gebleven en ik droomde er honderdzeventig jaar later regelmatig bij weg. Hangend op de bank in mijn ouderlijk huis, gefascineerd en ontspannen als een pasgeboren baby."