De toan fan Anne-Meta Kobes: "Staken"

Anne-Meta Kobes © Jantina Scheltema
"U heeft het waarschijnlijk niet door, maar deze column is al een minuut bezig. U hoorde het eerste deel niet, want ik las 't voor met de microfoon dicht. Een stilte als staking.
Dat heeft collega-columnist Jan de Groot bedacht. Want ook onze beroepsgroep moet een beetje meedoen, natuurlijk. Er wordt tegenwoordig overál gestaakt.
Een beetje staken is ook zo slecht nog niet. Als het werk me over de schoenen begint te lopen, verlang ik er wel eens naar. Al heb ik het probleem dat ik m'n werk zo leuk vindt, dat ik er eigenlijk niet mee wíl stoppen. Toch is het een idee om het komende week eens te proberen: even niets en dan gewoon stilstaan.
De toan fan Anne-Meta Kobes
Zo'n actie heeft goede papieren: van oudsher maakte men in de week voor Pasen niet al te veel afspraken. De aandacht kon dan worden gericht op het grote feest en de indrukwekkende verhalen die eraan voorafgaan.
Het stilstaan is zo eigenlijk ook een staking, van het dagelijks leven dat maar doordendert. Alsof je wil zeggen: de dynamiek heeft mij niet in de greep, ik kies zelf voor de drukte. Dus kan ik er ook zelf mee stoppen. Dat geeft een gevoel van grip op de zaak.
Maar niet werken vraagt toch ook inspanning. Je moet iets verzinnen, zodat je toch niet automatisch de email opent of nog even dat telefoontje pleegt. Mij helpt het om buiten bereik te zijn, met het hoofd in de wind op de Waddendijk.
Vanmorgen fietste ik daar onder een deken van ganzen. De lucht was grijswit bewolkt, de vogels staken er zwart tegen af. Escher zou ervan hebben genoten, hoe de vogels vormen maakten in hun vlucht.
Ze hadden eerst kalm op het pad langs het wad gezeten, tot ik eraan kwam. Ik had flink vaart, de wind in de rug. Maar nu twijfelde ik even. Het is tenslotte al broedseizoen en ik kwam hen verstoren.
Toen ik de vogels tot op een meter of vier genaderd was, vloog er één op. Razendsnel volgde de rest. De zwerm zag eruit als een tapijt dat door de wind werd opgebold. Ik schoof er op mijn fiets geruisloos onderdoor. Het was alsof ik even in een kalme schaduw reed en de gejaagde wereld staakte."