Rykswettersteat leit mei de kitspuit nije seegersfjilden op it Waad oan

Yn de foargeande jierren is it slagge om in grut seegersfjild werom te krijen by it Waadeilantsje Gryn. Dat wie in projekt fan Natuurmonumenten, de Ryksuniversiteit Grins, de Radboud Universiteit en The Fieldwork Company.

Fanút de Europeeske Kaderrjochtline Wetter moat Rykswettersteat as behearder fan ûnder oare de Waadsee der yn fiif jier tiid foar soargje dat dit sukses in ferfolch krijt mei minimaal noch ien sa'n grut seegersfjild op de Waadsee.

Yn it Grevelingenmeer en it Veerse Meer yn de súdwestlike delta wurdt dêr ek oan wurke troch advysburo Witteveen+Bos, de Ryksuniversiteit Grins, The Fieldwork Company en ekologysk advysburo Altenburg en Wymenga. Foar it ynsiedzjen wurde kitspuiten mei slyk en sied plus in spesjaal ûntwikkele siedmasine ynset.

De seegersfjilden yn it Waad weromkrije is ien ding, mar dat is net alles, seit wurdfierder Christiaan Kooistra fan Rykswettersteat. "Die moeten zichzelf ook in stand kunnen houden. Nu doet het allemaal wat kunstmatig aan met bijvoorbeeld het gebruik van kitspuiten. Maar uiteindelijk is het doel dat de natuur het oppakt."

In team fan The Fieldwork Company is ferline wike úteinset by Skiermûntseach. Dêrnei gie it wurk fierder foar de Waadkust fan It Amelân, by it Nieuwlandsreid, en dêrnei Skylge en Teksel. Mar der is ek noch in fiifde lokaasje, seit Jannes Heusinkveld fan it bedriuw.

"Bij Griend gaat het eigenlijk om een controlelocatie. Daar weten we dat het goed werkt. Er wordt ook een proefopzet zoals hier achter ons bij Ameland staat opgebouwd en daar houden we de vinger aan de pols. Want als het daar wel werkt en hier niet, dan kunnen we over deze locatie iets zeggen over de geschiktheid."

De kontrôlelokaasje by Gryn wurdt makke troch minsken fan de Ryksuniversiteit Grins. De nije plakken binne op grûn fan in soad gegevens oanwiisd.

Jannes Heusinkveld: "Er worden verschillende expertisestromen voor gebruikt. Dan gaat het om mensen van de Waddenunit, vissers, Wadvaarders en natuurbelevers die op Waarneming.nl waarnemingen hebben ingevoerd. En onze eigen waarnemingen en ideeën. Die worden allemaal bij elkaar geraapt. Vervolgens kijken we of de hoogteligging van de plaat overeenkomt met het groeigebied. En als laatste kijken we of er ook al zeegras groeit, want dat is natuurlijk de beste indicator dat het een geschikte plek is."

By Skiermûntseach giet it om in plak dêr't al earder wat besocht is. Der groeit ek al wat seegers sûnder help fan minsken. Wat mear nei it easten fan de proeflokaasje by It Amelân groeit ek al lyts seegers.

"Op Terschelling is het wat spannender. Daar hebben we nog nooit gezaaid en daar is ook nog geen zeegras gevonden", leit Heusinkveld út. En dat jildt ek foar Teksel.

De proeffjilden binne sa'n tweintich by tritich meter grut. By It Amelân binne trije oanlein. It sied foar dizze proeven komt út it Dútske Waad dêr't noch wol grutte seegersfjilden binne. Oft dêr hjir ek echt seegersplanten út nei boppen komme, is in kwestje fan wachtsjen.

"Afhankelijk van hoe het voorjaar zich ontwikkelt, kijken mensen van de Rijksuniversiteit Groningen medio of eind mei of hier ook planten opkomen. Dan hebben we een eerste indicatie. Als er dan nog niets is of weinig is, zegt dat nog niet alles. In juni of juli weten we het echt", seit Heusinkveld.

Al dizze ynspannings moatte in Waadsee opsmite dy't riker is as no, seit Heusinkveld: "Zeegras is onderdeel van een gezond ecosysteem in de Waddenzee. De biodiversiteit op de Wadplaten gaat enorm omhoog zodra er zeegras staat. Er kunnen allerlei beesten in leven; wormen, slakjes en het heeft een kraamkamerfunctie voor vis. Er zijn talloze redenen waarom het erbij hoort."

Ien fan dy redenen is ek dat it helderder wetter opsmyt, sa leit Kooistra fan Rykswettersteat út: "Zeegras kan ook slib en sediment invangen. Daardoor wordt de waterkolom helderder. Het zonlicht komt dan verder op de bodem en dat betekent dat een aantal levensvormen zich daar kan vestigen."

Seegers hâldt ek in soad CO2 fêst en is dus ek wichtich foar it klimaat.

Guon eilânbewenners witte noch dat de rotguozzen der eartiids gek op wienen, sa hearde Heusinkveld: "Een paar mensen van Ameland zeiden gisteren dat ze hoopten dat het grootschalig zou aanslaan. Want dan gaan de rotganzen weer naar het Wad om zeegras te eten in plaats van de weilanden leeg te eten."