De toan fan Jan de Groot: "Kontakt"

Jan de Groot © Omrop Fryslân
"Nou 'n jaar later besloat ik op 'e nij met 'e gemeente te tsjetten. Foor goenent met 'n heel goed geheugen: der hew ik 't inderdaad fleden jaar om deuze tiid ok over had. Doe kreeg ik maar gyneen fan 'e gemeente an 'e tsjet. Deuze keer al, ferklap ik jim alfast, maar at 't nou allegaar flekkeloas gong Nou, niet helendal.
Op 't begin fan 'e tsjet waar ik al foorberaid, want ik kreeg fortendaliks weer de metdeling dat at ik fon dat 't te lang duurde foordat ik 'n metwerker an 'e tsjet kreeg, ik myn gegevens achterlate kon en dan sou ik snel werombeld worre.
De toan fan Jan de Groot
Na tien menútten waar d'r nag gyn kontakt met 'n amtner. Ik besloat nag een poging te wagen deur te fragen: "Is d'r een?"
Blykber niet. Wilens ik myn fraag begon te tikken, kwam d'r inenen al 'n reäksy. Ik skrok d'r súvver fan. "Er is wel iemand, hoor", kreeg ik werom. Ik herstelde mij en maakte onderwilens myn fraag ôf. Ja, in 't Bildts. Al mâle gau kwam der antwoord op: "Allereerst mijn excuses dat ik geen Fries terug kan schrijven." Ik suchte Dat sels een fan 'e gemeente 't Bildts foor Frys ansiet. Ons gemeente promoat ommers altiten de fiertalighyd fan Waddenhoek.
Ik antwoordde de amtner dat 't Bildts waar. Op syn beurt had-y myn fraag lezen en stuurde mij 'n link. Der sou instaan hoe't ik de gemeentlike belasting in eenkeer betale kon. Ik nam die informasy deur, maar 't antwoord ston d'r niet tussen. Dat gâf ik ok an werop hij saai dat-y d'r dan foor sorge sou dat ik hierover werombeld worre sou.
Maar ik wou de rezy in hannen houwe en saai dat ik dan sels wel belle sou en na him bedankt te hewwen, deen ik dat drekt. Ik ston kort in 'e wacht en doe hite 'n man mij welkom. Ik noemde myn naam en doe't ik myn fraag stelle sou, saai deuze man dat-y deselde persoan waar die't ik krekt an 'e tsjet had en dat-y dus wist werfoor ik belde. Wat is de wereld dan klain, h'n
Hij ferbon mij deur en na 'n hutsy, hoorde ik: "Hallo?" 't Worde even 'n echospultsy, want ik besloat ok maar "Hallo" te sêgen. Dat gong even 'n hutsy deur. Doe fonnen wij nander. Ik bleek, soa't se 't dan sêge, koud deurferbonnen. Fander die núvvere opening.
Maar wat bleek al gau!? Aindlik had ik 's 'n Bildtse amtner an 'e lyn bij de gemeente! Sterker nag: 'n bekinde! Ik laai hur myn fraag foor en sij wist drekt wat de bedoeling waar. Sij had naamlik al opdracht kregen om bij mij 't hele bedrag inenen ôf te skriven. Dat ston in hur aginda. Hoe kin dat dan, sille jim jim fast ôffrage? Binne d'r dan kebouters in 't spier weest. Ni, ik had 't d'r al 's met 'n bestuurslid fan Bildts Aigene over had die't op die ôfdeling werkt en sij had dat blykber al foornander maakt.
Dus alles waar al regeld. Dat aigenlik had ik niet hoeven te tsjetten en te bellen. Maar dochs is't goed dat ik dut al deen hew, want âns had deuze kollum d'r ommers niet weest. En na 't hele slechte sifer fan fleden jaar foor de kommunikasy fan de gemeente, gong 't sifer spektakulêr omhoog naar 'n foldoende. Dermet kinne je, as gemeente, wel foor de kramen lâns, docht ik soa. Nou nag even werke an 'n snellere beraikberens op tsjet."