De toan fan Anne-Meta Kobes: "Toekomst"
3 febrewaris, 08:20 • 3 minuten lêstiid
"Mijn week begon in de duinen maar het waren niet die van Ameland. Het zand was er anders, het licht en het uitzicht ook. Toch voelde ik me er meteen thuis: door de glooiing in het landschap en door de mensen die die duinen vulden: 38 collega's uit het doopsgezind broederschap. Ik had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien."
Ik ben dan ook nieuw in de scene. Eerst werkte ik voor een protestantse gemeente aan de wal, maar hier op het eiland zijn de handen ineengeslagen met de mennonieten. Om die doperse kant beter te leren kennen, eet ik nu van twee walletjes. Ik bezoek studiedagen van beide partijen. En er bleek ook in deze kring van collega's volop leeftocht te delen.
De toan fan Anne-Meta Kobes
De noodzaak had ons bij elkaar geroepen. Het thema was: krimpkramp. Op sommige plaatsen zitten ze met 6 of 16 of 20 misschien bij elkaar. Dan kun je in de kramp schieten om die krimp. En ga je oplossingen verzinnen, creatieve ideeën. Steeds wilder en steeds meer.
Maar, zeiden we tegen elkaar, uiteindelijk red je het daar niet mee. Met al dat opverven van de buitenkant. Uiteindelijk gaat het om de basis. De kern van: waarom zijn we hier? Wat is de zin van het leven? En wie ben jij eigenlijk? Wat zoek je? Wat geeft jou geluk? waarvoor ben je bang? Wat voedt jouw ziel? We spraken, lachten, zwegen en wandelden er over door tot in de kleine uurtjes.
Op de tweede dag stond ik op met een vol hoofd. Een collega sprak 'er dwarrelt in mij van alles'. Er werd die dagen dus heel wat opgeschud. Maar al voelden we ons af en toe onrustig, de kramp nam af. Want we zouden wel zien 'wat de toekomst brenge moge' en namen ons voor tot die tijd stug en kalm door te gaan.
Woensdag bevond ik mij weer tussen de 'eigen' duinen. Hier waren de gevolgen te zien van toekomstplannen die elders op een hoofdkantoor waren gesmeed. Onze supermarkt was daardoor zeven dagen gesloten geweest, maar stond nu op punt van opengaan. Als een feniks die herrees uit de as van de vernieuwing.
We hadden ons verzameld bij de ingang, waar voor de gelegenheid een podium was opgesteld compleet met televisiescherm waarop je zag hoe iemand binnen 1 minuut gratis mocht winkelen. De gelukkige deed dat opvallend kalm. Niets geen geren of gegraai. Er ontstond evenmin paniek toen bij het scannen van de boodschappen bleek dat het kassasysteem in storing was gegaan. De opening moest vier uur worden uitgesteld.
Binnen in de winkel zal er best even gebaald zijn, want er was zo hard gewerkt. Maar de schouders gingen eronder: stug en kalm, want je kon toch niet weten wat de toekomst brengt. En daar kon ik als dominee nog wat van leren."
