De toan fan Jan Koops: "Niks doen"

En hoewel ik de meerste tied zoe'n vraoge wel de muuite weerd vien om over nao te daenken, kon ik hier niks mit beginnen: "Wanneer hej' veur et lest een dag niks daon?"
Niks doen? Wat is dat?

Now zullen meensken die mi'j een betien kennen, votdaolik roepen dat ze mi'j daor ok niet veur anzien, niks doen. Ik hebbe ommers altied wel wat om hanen. Bridgen hiere en bridgen daore, een kollumpien zus en een artikeltien zo en bi'j de zoemerdag et huus en de tuun, en dan nog dit en nog dat. Nee, niks doen, dat ken ik niet.

Mar butendat: niks doen, kan dat eins wel? Aj' in de stoel zitten, dan aosem ie en ie daenken nao over et ien en aander; ok dán doe'j dus wat. Ik wil mar zeggen: niks doen is gien optie.

Mar de beeldvorming is hiel aanders. Meensken die mit de hanen warken in de bouw, op et boerebedrief of in de febriek of gerage, ja, daorvan is dudelik dat ze warken.

Mar as meensken deur een raem een ketoor inkieken en ze zien twie meensken mit mekeer praoten, dan daenken ze al vlogge dat die twieje wat over et weer keuvelen. "Die doen ok niks", wodt dan zegd.

Mar et kan een psychiater wezen die iene behaandelt tegen depressie, of een psycholoog die een slaachtoffer helpt zien trauma te verwarken, of een pedagoog die oolders leert hoe ze de kiender de ruumte geven moeten, of een dominee die een slim zieke pasteraol bi'jstaot.

Heufd- en praotwark wo'n vusen te min op weerde schat. Daor he'k zels trouwens ok last van had.

Doe ik as heufd passenielzaeken manager was van een hiele ofdieling en ik vusen te vule huj' op de vörke neumen hadde, vertelde een coach mi'j da'k alle aepen op mien eigen schoolders pakte; en daormit warkte ik mezels over de kop. Hi'j vreug: "Zit ie wel es mit de voeten op et buro?"

Ik zal him glaezig ankeken hebben, want hee gong deur: "Ja, mit de voeten op et buro. Ie kieken daor vremd van op, mar dat is now krek jow prebleem. Ie moe'n zo now en dan es jow stoel aachterover zetten, de voeten op et buro doen en naodaenken."

Hi'j zal markt hebben dat dit een veur mi'j nogal vremd veurstel was.

Hi'j zee daoromme: "En as ze dan bi'j je binnenkommen en jow zo zien en ze vraogen: wat doe ié now?, dan zeg ie: Ikke? ik bin an et managen ."

Dit was een veur mi'j slim leerzem advies. De man hadde groot geliek. Meensken moe'n mementen van rust inbouwen in heur leven; zi'j moe'n op aosem kommen om naodaenken te kunnen en om ni'je inspiraosie op te doen.

En dat gelt niet alliend managers. Et gelt ok meensken in de poletiek. Te vaeke is d'r alderhaande drokte over van alles en nog wat, mar nemt men niet de tied om over veurstellen nao te daenken en ze goed veur te bereiden.

Ambtners bi'j de belastingdienst wo'n staepelgek van alle ni'je wetten die zi'j mar mit grote muuite of zels hielemaole niet in heur systemen verwarken kunnen.
En ok het gieniene in de gaten had dat et sluten van asielzukercentrums op den duur dikke preblemen geft.

Een te grote instroom van vlochtelingen? Nee, niks! Jim hebben zels eerst verkeerde beslissings neumen en daornao zitten slaopen.

Etzelde gelt veur et stikstofprebleem. Al weethoelange is dudelik waor et op an gaot, mar elkeniene schoeft de hiete eerpel veur him uut.

Neem now es een keer wat meer tied om over ien en aander goed nao te daenken. Zet de stoel aachterover en leg de bienen op et buro.

As ik dan binnenkom za'k niet vraogen wat aj'm an et doen binnen. Ik zal zeggen: O, ik zie daj' goed naodaenken over hoe et veerder moet mit oons laand. Jim bin et laand an et managen. Goed zo!"