De toan fan Anne-Meta Kobes: "Hut"

Anne-Meta Kobes © Jantina Scheltema
"De buren hadden een hut gebouwd en wij mochten er komen eten. Nog niet eerder had ik zittend op een stoel, aan een mooi gedekte tafel in een hut geluncht. Maar dit was dan ook: een loofhut.
De buren vierden Soekot: het Joodse feest dat de tijd herdenkt waarin mensen woonden in tijdelijke onderkomens, op hun weg naar een nieuwe toekomst. Toen werd er geleefd met zicht op de hemel en ook nu kon je in de loofhut de zon door het plafond zien schijnen. Het dak was gemaakt van takken. We klommen op een ladder en legden er een tak uit onze tuin bij. Zo werd het ook een beetje onze hut, vertelde de buurvrouw.
De toan fan Anne-Meta Kobes
De buren hadden een hut gebouwd en wij mochten er komen eten. Nog niet eerder had ik zittend op een stoel, aan een mooi gedekte tafel in een hut gelunchd. Maar dit was dan ook: een loofhut. De buren vierden Soekot: het Joodse feest dat de tijd herdenkt waarin mensen woonden in tijdelijke onderkomens, op hun weg naar een nieuwe toekomst. Toen werd er geleefd met zicht op de hemel en ook nu kon je in de loofhut de zon door het plafond zien schijnen. Het dak was gemaakt van takken. We klommen op een ladder en legden er een tak uit onze tuin bij. Zo werd het ook een beetje onze hut, vertelde de buurvrouw.
Ik verwonderde me, op die plek van doeken, hout en bladeren. Verhalen van duizenden jaren geleden kwamen tot leven. Ze werden zo tastbaar als de warme thee in onze bekers en het zoete brood op ons bord. Even ging het er niet om alles te begrijpen maar stroomden we mee in de onderdompeling van geschiedenis. En voelden we hoe het is om te eten terwijl de wind door je haren strijkt en je voeten vochtige aarde raken.
Terwijl we krentenbollen aten, keken we uit op het huis van de buren aan het andere eind van de tuin. Bij slecht weer mocht je ook gerust dáár gaan eten, vertelde de buurman. Een kleine snack in de hut als opening van de maaltijd voldeed in zo'n geval. Er hoeft niet geleden te worden. Juist niet. Het feest is er ter opbouw. Je voegt een ervaring toe aan je dag. De ervaring van hoe het ooit was, en nu ook kan zijn. Voor ons of anderen.
Die ervaring maakte me dankbaar voor ons stevige huis waar weliswaar op gematigde temperatuur een kachel brandt en een dak beschermt tegen regen. Maar het maakte me ook dankbaar voor die uitgestrekte hemel boven ons: die me vertelt dat alles zoveel groter is dan ik me voor kan stellen. En dat ik daar dan onder leven mag, wat een geluk. Zoiets.
Die avond werd het alweer vroeg donker. Terwijl ik naar de kerk liep voor een overleg, viel de beginnende nacht als een deken om mij heen. Als een cocon waarin je kunt schuilen. Met de sterren als kleine kieren waardoor het licht naar binnen valt."