De toan fan Anne-Meta Kobes: "Muziek"

Zaterdag kon ik mijn hart ophalen, want toen werd heel mijn dorp gevuld door bands en koren. Het was de 20ste editie van Muzikaal Bootwateren. Ondernemers van het eiland reden hun vrachtwagens voor, trokken het zeil van de oplegger aan één kant omhoog en creëerden zo 8 podia. Hierop werd flink muziek gemaakt. Dat was zelfs voor wie thuis bleef niet te missen.

Ik ging natuurlijk de straat op. Ik deinde mee op de klanken van de dweilorkesten, alles even vrolijk of licht melodramatisch. Ik maakte een praatje hier, zwaaide over de hoofden naar een ander dáár. Tot ik plotseling stil gezet werd door een kleine kortsluiting in mijn beleving. Want over straat rolden onverwacht de klanken van een lied dat ik tot dan toe voornamelijk binnen de muren van een kerkgebouw had gehoord. Klanken die me direct optilden en terugbrachten naar begrafenisdiensten waarin ik was voorgegaan. En naar dat hoogfeest dat we 2 maanden geleden vierden: het feest van Pasen. Ik hoorde: 'U zij de glorie'. De melodie van Georg Friedrich Händel was door een bad van dweilmuziek gehaald en werd nu door een dorstige band uitbundig en met lange halen vertolkt.

U zij de glorie. Tussen de bekers bier, de verkleedde eilanders en badgasten, tussen 'Hoog is de zolder / Laag is de vloer'. Het indrukwekkendste was nog wel dat dat alles geweldloos in elkaar smolt. Er werd moeiteloos gehost op de glorie.

Ik dacht: zo moet het gaan. Dat de bron van het leven overal gevierd kan worden! Luchtig en uitbundig. En dat muziek van lang geleden daarin opnieuw spreekruimte krijgt.

Na het weekend had ik het geluk nog meer live muziek te horen, hier op het eiland. Bij koorrepetities en bij een Zomeravondconcert gevuld door Amelander muzikanten. Wat is het toch een rijkdom om te wonen op een plek waar zoveel muzikalen zijn! En als zij zwijgen dan klinken hier altijd nog de kalme tonen van het ruizen van de zee."