Gertjan Verbeek: "Ik ben nog niet klaar in de voetballerij"

Yn de bosk by Dalfsen stiet de blokhutte, dy't fuotbaltrainer Gertjan Verbeek mei eigen hannen boud hat. Hy hat op dit stuit gjin klup nei syn fuortgean by Adelaide United yn april fan dit jier, en dus is der tiid genôch foar in nij bouprojekt. "Ik heb hier een stuk grond bijgekocht, waar ik eigenlijk een schuur wilde bouwen. Maar dat mocht niet van de gemeente, dus nu bouw ik er maar een tweede huis."

Dat hy dwaande is mei de bou fan in twadde hûs, typearret de trainer Verbeek. "Ik ben een bouwer. Ik krijg graag de tijd bij een club om dat te doen. Daarom zijn de periodes bij FC Twente en Feyenoord zo slecht bevallen. Daar stond veel druk op de organisatie om meteen te presteren, dat is niet mijn stijl van werken."

De hiele dei dwaande mei syn twadde hûs fynt er noflik om te dwaan fertelt Verbeek efkes letter. "Aan de ene kant gaat het hartstikke goed omdat ik kan doen wat ik leuk vind. Maar ik vind trainen ook leuk, en het feit dat ik aan het bouwen ben zegt al dat ik niet op het trainingsveld sta. Dat is de andere kant van het verhaal."

No't Verbeek de tiid hat, wie der ek tiid foar in boek. It hat de biografy Recht voor zijn Raap opsmiten. "Normaal gesproken sta je zes of zeven dagen per week op het veld. Voor het boek zijn we naar verschillende personen in binnen- en buitenland geweest om mensen te interviewen om tot een verhaal te komen. Hoe kijken ze tegen me aan, wat vonden ze van onze samenwerking."

Verbeek seach it net sitten om syn eigen ferhaal optekenje te litten foar it boek. "Dan is het alleen maar mijn waarheid, dit is vanuit verschillende invalshoeken van verschillende mensen. Er staan ook kritische noten in, het is geen polonaise-Verbeek. Zo krijg je een totaalbeeld van de trainer en de mens Gertjan Verbeek."

Gertjan Verbeek kin him wol fine yn it ferhaal fan Van der Velde. "Dat zijn een aantal karaktereigenschappen die bij me horen. Net als de titel Recht voor zijn Raap ben ik heel erg zwart-wit. Het is alles of niets, ja of nee. Ik ben vrolijk of boos, en dat weet ik niet te verbergen. Maar die boze kant heeft de overhand gekregen in de publiciteit, en dat vind ik jammer. Dat die andere kant wat ondergesneeuwd is."

It boek is skreaun troch sjoernalist Eddy van der Ley. It haadûnderwerp is bliid mei in einresultaat: "Voor Sinne, mijn dochter, is het een leuk naslagwerk voor later geworden. Zij krijgt nu namelijk heel weinig mee van mijn carrière. Op het moment dat die in de gaten krijgt wat papa allemaal doet en gedaan heeft, is papa allang gestopt. Ik ben nu 58, en zij is 3,5. Ik ben geen Dick Advocaat, ik sta niet meer voor de groep als ik 70 ben. Dan is het mooi geweest."

Wol hat Verbeek de ambysje om de kommende jierren noch yn de fuotbalwrâld aktyf te wêzen. Dat hoecht net perfoarst yn de funksje as haadtrainer. "Het rare is dat je als trainer een heel traject moet afleggen voor je coach betaald voetbal bent. Maar als bestuurder heb je geen diploma nodig. Dat blijkt dan ook uit het gevoerde beleid bij sommige clubs. Ik denk dat er genoeg mensen met kennis en kunde zijn, waar ik mezelf ook onder schaar, die een kans verdienen. En ik hoef voor Omrop Fryslân niet te verzwijgen dat mijn voorkeur naar Heerenveen uitgaat. Dat is de club waar ik supporter van ben, en wat is er nou mooier dan jouw club te helpen wederom succesvol te zijn?"