Kollum: "Untefreden"

"Ik ha swierhinne myn nocht fan dy corona. It hellet al myn maten op. Buorfrou is ek al dach. Ja, ik wit it, folhâlde. Watte, we hearre al trije fearnsjier dat we noch efkes folhâlde moatte."

"Wy hjirre meie aanst as earsten in prikje ha. Mar se binne noch net iens wis oft de 60-plussers der wol tsjin kinne. Snapst it. De âlde rommel earst oan de kant. It oare folk fjochtet har op 'e telefyzje dea wa't dan in prikje krijt. Dat kin toch allegear wol yn ien dei. We kin ommers wol op ien dei allegear te stimmen. No, sa'n prikje giet folle hurder as útsykje wa fan dy kloaten ast oankruse moatst. Se sille wol wer te min fan dy rommel kocht ha. It fabryk jout it resept net iens út hannen, in oar soe der ek ris oan fertsjinje kinne."

"Dan binne der ek noch dwerslingen yn dit lân dy't net iens in prikje ha wolle. Mar dat binne deselden dy't net dwaan wolle wat Rutte seit en hieltyd oan elkoar omklieme. Ik sis: wa't in prikje ha wol, dy krijt ek in tatoeaazje op de pols. En wa't gjin tatoeaazje hat, mei nergens mear yn, ek net nei it fuotbaljen of sa. Thús bliuwe en fiif jier yn karantêne op It Gryn."

"Der wiene trouwens ek in hiel soad dy seine: oars moat de jeugd earst mar in prikje ha, dan kin dy teminsten wer feestfiere. Dêr skine dy earme hokkelingen net mear sûnder te kinnen. Feestfiere, lit my net laitsje. Dat folk docht net oars. Sá silich dat se âldjiersjûn gjin feestje ha. Se wolle it deksel al efkes optille en op âld en nij feesten tastean. Feesten, it is inkeld mar sûpe, sûpe en nochris sûpe. Doch dat thús. En dan dat fjoerwurk. Ik laitsje my stikken om sa'n ferbod. Dat wurdt inkeld mar oarloch tusken de plysje en al dy lju mei yllegale rotsoai."

"En dy Fryske idoaten, dy FNP, ha it hieltyd oer dat karbidsjitten hjir in tradysje wêze soe. No, wy hiene yn de oarloch inkeld karbid as fytsljocht. En der wie dêrnei wolris in boer dy't in molkbus ôfskeat. Mar tradysje en dan ek noch mei it boarst foarút in brief skriuwe nei Hollanners dat dy net sjitte meie. De boargemasters, mei dy âld-plysje fan Achtkarspelen foarop, fine it allegear o sa wichtich dat wy der de hiele dei lêst fan ha. Myn hûntsje wit net iens wêr't hy keare moat, dy leit no al ûnder de tafel."

"Krekt as dat der gjin Alvestêdetocht komt. Ja, dan binne der te folle minsken by elkoar. Mar tinke se no echt dat as der iis is, dat se minsken tsjinhâlde te riden. En as it kin, binne der tûzenen dy't him ride. Wurde dy dan fan it iis sketten troch de soldaten of sa?"

"Sjoch, dêr rint immen mei in mûlkapke. Freeslik. Myn gehoarapparaat wurdt út it ear raamd troch dy dingen. Dokter seit dat se net iens wat jouwe, mar hy sit wol mei sa'n ding foar de bek. En dan moat ik ek. No goeiedach, ikke net. Ik kom net iens mear yn de winkel, dan mar gjin beerenburchje."

"Jo sieten froeger ek by de telefyzje. No, dy hoege hjir net te kommen om myn miening, dat gejeuzel is ommers al de hiele dei. Se wolle allegear wat oars en ek wat oars as Rutte. As elkenien no dien hie wat hy seit, hienen we no net safolle ellinde hân. Mar nee, allegear soargje dat wy âldsjes sa gau mooglik besmet wurde. Dan binne wy teminsten fuort en dan kinne sy dûnsje."

"Ach, lit se har gong ek mar gean, ik hoech ek net mear yn dizze tiid te libjen. Goeie."

Ik seach ferbjustere om my hinne. Tocht letter dat dy âld man der noait sitten hat. Dy meie ommers it fersoargingshûs net iens út."