"Ik heb het getroffen, maar heb mij altijd anders gevoeld"
Als baby kwam Foke Kranendonk-Waterman naar Fryslân. Een Joodse baby die een veilig onderduikadres kreeg in Leeuwarden, bij Frans en Aaltsje Sytsma. "Het waren mijn pleegouders, maar ik noemde ze vader en moeder en ik heb daar een geweldige plek gehad." De Sytsma's hadden zelf geen kinderen en brachten haar op als hun eigen dochter. Tegen kennissen en buren werd gezegd dat ze uit Rotterdam kwam en dat haar ouders waarschijnlijk bij het bombardement waren omgekomen.
Dankbaar
Na de oorlog kwam er regelmatig bezoek uit Amsterdam. Mensen van de Joodse beweging vonden dat Foke terug moest naar het Joodse leven. Eigenlijk moest ze zelfs naar Israël. Het bracht veel spanningen bij de Sytsma's. Van Foke's familie hebben maar twee neven de oorlog overleefd. Een van hen heeft er voor gezorgd dat ze in Leeuwarden mocht blijven. "Daar ben ik mijn neef nocht altijd dankbaar voor."
Een schaduw over mijn leven
Mevrouw Kranendonk-Waterman heeft destijds een geweldige onderduikplek getroffen, en geweldige pleegouders, maar toch is de oorlog haar hele leven aanwezig geweest. "Op een gegeven moment verandert er iets, dan besef je dat je anders bent als een ander. Het nooit ergens echt thuisvoelen, er is bij mij altijd wantrouwen. Het is een schaduw over mijn leven, het is geen dag weg."
Luister naar de reportage met Foke Kranendonk-Waterman. Deze reportage is de eerste van drie die de komende weken in Buro de Vries te horen zijn als onderdeel van het project 'Underdûkt yn Fryslân" (Ondergedoken in Fryslân). Dit is een project van Tresoar, Wij van PS en Omrop Fryslân.
